Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Charles Michel, μίλησε για το γεγονός ότι οι πρόσφατες ρωσικές επιθέσεις σε υποδομές στην Ουκρανία κινδυνεύουν να δημιουργήσουν ένα νέο κύμα προσφύγων προς την Ευρώπη, το οποίο έχει αντίκτυπο στη συζήτηση Σένγκεν. “Ήμουν πιο αισιόδοξος πριν από λίγους μήνες σχετικά με μια ομόφωνη συμφωνία των ευρωπαϊκών χωρών σχετικά με την είσοδο της Κροατίας, της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας. Τώρα, όταν πρέπει να ληφθεί μια απόφαση, η ατμόσφαιρα είναι διαφορετική”, είπε ο Μισέλ σε συνέντευξή του σε ομάδα των ευρωπαϊκών εφημερίδων, που έλαβε το Reuters.

Η τρέχουσα ατμόσφαιρα σε επίπεδο ηγεσίας της ΕΕ έχει πραγματικά αλλάξει: δεν είναι πλέον μια περίοδος ανοίγματος και επέκτασης, αλλά μια περίοδος μέγιστης άμυνας και διατήρησης των σημερινών δομών και συνόρων, όπως η προοπτική ύφεσης στη ζώνη του ευρώ λόγω της κλιμάκωσης των τιμών της ενέργειας δεν επιτρέπει πλέον στην ΕΕ να ονειρεύεται οποιαδήποτε διεύρυνση. Η προστασία των συνόρων από τα αυξανόμενα κύματα των φτωχών ανθρώπων από την Αφρική και την Ασία που έλκονται από τη Δύση έχει γίνει πλέον το κύριο πρόβλημα για τη Δύση, επειδή η ΕΕ δεν έχει την πολυτέλεια να υποστηρίξει τόσο τους Ουκρανούς μετανάστες, τώρα προτεραιότητες, όσο και τα νέα κύματα μεταναστών στο την ίδια στιγμή από εκτός Ευρώπης – μιλάμε, φυσικά, για αυτούς που ήρθαν για δικό τους λογαριασμό ή διακινήθηκαν, όχι για αυτούς που εισάγονται νόμιμα από εταιρείες αναζητώντας φθηνό εργατικό δυναμικό.

Η εφημερίδα Kurier ανέφερε ότι η Αυστρία ανέλαβε το ρόλο του ενδιάμεσου ή της γέφυρας μεταξύ της ΕΕ και των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων που προσκλήθηκαν στην ασυνήθιστη σύνοδο κορυφής της 6ης Δεκεμβρίου που πραγματοποιήθηκε στην πρωτεύουσα της Αλβανίας και όπου η ΕΕ έχει προσκαλέσει τη Σερβία, την Αλβανία, τη Βόρεια Μακεδονία, τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη Ερζεγοβίνη, Μαυροβούνιο και Κοσσυφοπέδιο. Οι χώρες του προθάλαμου της Ένωσης πρέπει να πειστούν ότι οι ηγέτες στις Βρυξέλλες θα τους επιτρέψουν να ενταχθούν και ως εγγύηση έλαβαν την υπόσχεση για οικονομική βοήθεια 9 δισεκατομμυρίων ευρώ, ακολουθούμενη από μια «επιθετική επένδυση» επιπλέον 20 δισεκατομμύρια τα επόμενα χρόνια. Αντίθετα, οι αντίστοιχες χώρες πρέπει με κάποιο τρόπο να έρθουν πιο κοντά στη Ρωσία και την Κίνα και να προστατεύσουν καλύτερα τα σύνορα της ΕΕ, δηλαδή να σταματήσουν να επιτρέπουν την ελεύθερη διέλευση των μεταναστών στη διάσημη διαδρομή των Δυτικών Βαλκανίων. Όπως έγραψα πριν, αυτή η διαδρομή έχει γίνει πλέον η πιο πολυσύχναστη, με εισροή μεταναστών 168% υψηλότερη από πέρυσι, σύμφωνα με στοιχεία της Frontex.

Η σύνοδος αυτή, που διοργανώθηκε λίγο πριν από το Συμβούλιο ΔΕΥ για το θέμα του Σένγκεν, ήταν πιο σημαντική από το Συμβούλιο ΔΕΥ, τόσο για την Αυστρία όσο και για τους ηγέτες της ΕΕ. Ο ρόλος της Αυστρίας, ως η κύρια χώρα προορισμού για τους περισσότερους μετανάστες που φτάνουν μέσω της οδού των Δυτικών Βαλκανίων, θα ήταν να πείσει τις υποψήφιες χώρες να υιοθετήσουν μια πολιτική θεωρήσεων παρόμοια με τα πρότυπα της ΕΕ και «να εντείνουν τη συνεργασία για την επιστροφή των μεταναστών». Η Σερβία έχει ήδη άρει την απαλλαγή από τη βίζα για τους μετανάστες από την Τυνησία και το Μπουρούντι και θα κάνει το ίδιο για τους μετανάστες από την Ινδία. Η ηγέτης της ΕΕ Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν δήλωσε στη σύνοδο ότι κατανοεί πλήρως τις ανησυχίες της Αυστρίας για τη μετανάστευση και είπε ότι «η Αυστρία χρειάζεται αλληλεγγύη και υποστήριξη «γιατί είναι» εξαιρετικά επηρεασμένη από το κύμα των μεταναστών, και αν δούμε την παράνομη μετανάστευση, έχει τριπλασιαστεί σε σύγκριση με πέρυσι”.

Σαφέστερα, τόσο η επέκταση του Σένγκεν με τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, τις πιο περιφερειακές χώρες της Ένωσης και λιγότερο ενταγμένες στο πλούσιο κέντρο της, όσο και η διαχείριση των μεταναστευτικών πολιτικών των υποψήφιων χωρών που συμμετέχουν στη σύνοδο κορυφής είναι μόνο πράγμα για τους ηγέτες της ΕΕ . Όχι, όχι μόνο για την Αυστρία. Απλώς κοιτάξτε την επίσημη περιγραφή του Frontex: οι μετανάστες που χρησιμοποιούν τη διαδρομή των Δυτικών Βαλκανίων «συνεχίζουν να προσπαθούν να εισέλθουν στα Δυτικά Βαλκάνια μέσω των κοινών νότιων συνόρων με την Ελλάδα και τη Βουλγαρία, μετά κατευθύνονται βόρεια και προσπαθούν να βγουν από την περιοχή, ιδίως από τα κοινά βόρεια σύνορα με την Ουγγαρία, τη Ρουμανία, την Κροατία ή τη Σερβία».

Η Κροατία δεν βρίσκεται στην ίδια κατάσταση με εμάς – σε λίγες μέρες θα μπει στην ευρωζώνη, για να μην αναφέρουμε ότι η Αυστρία ελπίζει να εισάγει υγραέριο από τον τερματικό σταθμό στο κροατικό νησί Krk, γι’ αυτό ο Καγκελάριος Karl Nehammer επισκέφθηκε την Κροατία στο τέλη Νοεμβρίου, εκθειάζοντας τον «υποδειγματικό» τρόπο με τον οποίο αυτό το κράτος παρακολουθεί τα σύνορά του. Η Αυστρία, ωστόσο, απαιτεί μια πολύ πιο σκληρή πολιτική έναντι των μεταναστών από την ΕΕ. Μεταξύ άλλων, ο Nehammer θέλει οι διαδικασίες ασύλου να πραγματοποιούνται σε ασφαλείς τρίτες χώρες, όχι στην ΕΕ, καθώς και μια «οδηγία άρνησης», σύμφωνα με την οποία οι αιτήσεις ασύλου που υποβάλλονται από μετανάστες από χώρες όπως η Ινδία ή η Τυνησία, όπου δεν υπάρχει πόλεμος ούτε κρίση, να μην παραλαμβάνονται πλέον για θεραπεία, και οι αντίστοιχοι να αποβάλλονται αυτόματα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ήδη λάβει μέρος στις προτάσεις του σχεδίου της για την επίλυση του προβλήματος, αν και θα είναι δύσκολο να παρουσιάσει μια τέτοια επίσημη πολιτική αυστηροποίησης στους πολίτες.

Είδαμε νέες ερμηνείες ότι η Ρουμανία και η Βουλγαρία θα τιμωρηθούν για την αναποτελεσματικότητα της Ουγγαρίας στη φύλαξη των συνόρων της ΕΕ. Λάθος, η σκληρή πολιτική της Ουγγαρίας απέναντι στους μετανάστες ήταν και είναι στην πραγματικότητα προς όφελος των δυτικών κρατών, αλλά κανείς δεν θα το παραδεχτεί. Ίσως θυμάστε ακόμα τα περιστατικά του 2015, όταν μετανάστες που περνούσαν τα σύνορα από τη Σερβία προς την Ουγγαρία κυνηγήθηκαν από αστυνομικούς με σκυλιά και ένας υπάλληλος της τηλεόρασης κλώτσησε έναν μετανάστη που είχε πέσει στο έδαφος. Τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο του τρέχοντος έτους, οργανώσεις όπως οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα ή το KlikAktiv ανέφεραν «ανησυχητικές περιπτώσεις βίας» στα ίδια σύνορα, σημάδια βασανιστηρίων στα πτώματα μεταναστών χωρίς χαρτιά, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, που ξυλοκοπήθηκαν, ταπεινώθηκαν και κακομεταχειρίστηκαν από την ουγγρική αστυνομία. . στα σύνορα, πριν πεταχτεί στη Σερβία. Γι’ αυτό κανείς δεν θα κατηγορήσει την Ουγγαρία ότι δεν φυλάσσει καλά τα σύνορα της ΕΕ και κανείς δεν θα απαιτήσει την έξοδό της από τη Σένγκεν ή άλλες παρεκτροπές που έχουμε δει στη χώρα μας.

Η στιγμή του Σένγκεν θα περάσει για τη ρουμανική κοινωνία χωρίς οι παραπάνω ανησυχίες της Δύσης να μπουν στο ραντάρ των Ρουμάνων που συνεχίζουν να το σχολιάζουν. Κατά κάποιο τρόπο, είναι επίσης φυσιολογικό: η Ρουμανία αισθάνεται προστατευμένη από τον κίνδυνο της μαζικής μετανάστευσης επειδή γνωρίζει ότι δεν είναι προορισμός για μετανάστες από άλλες ηπείρους που θέλουν να ενταχθούν στη Δύση. Παρά τις τρέχουσες συζητήσεις για την αλληλεγγύη και την αποδοχή μερικών εκατοντάδων μεταναστών που αρνήθηκαν η Δύση, οι Ρουμάνοι είδαν πώς η εμπειρία των υποχρεωτικών ποσοστώσεων πριν από μερικά χρόνια απέτυχε ακριβώς επειδή οι μετανάστες δεν μπορούν να εξαναγκαστούν να παραμείνουν σε μια φτωχή χώρα. στην Ανατολή βρίσκονται στην περιφέρεια της ΕΕ και στο τέλος δεν θα διακινδυνεύσουν να βρουν τρόπο να φτάσουν στις πλούσιες χώρες της «Δύσης».

Ωστόσο, οι έντονες συζητήσεις σχετικά με το ποιος είναι υπεύθυνος για την ενδεχόμενη μη ιδιότητα μέλους, χρησιμεύουν ως πεδίο δοκιμής για ορισμένες ασκήσεις έκπληξης που θα μπορούσαν να αποδειχθούν χρήσιμες σε επόμενες προεκλογικές εκστρατείες. Η τάση ορισμένων δημοσίων προσώπων να οικειοποιούνται τόσα στοιχεία πατριωτικού, εθνικιστικού, λαϊκιστικού ή και ξενοφοβικού λόγου αυξάνεται (δύο διάσημοι δημοσιογράφοι φρόντισαν μάλιστα να θυμηθούν ότι ο Χίτλερ ήταν Αυστριακός). Και ο στόχος είναι πάντα ο ίδιος: ότι η λαϊκή απογοήτευση από τον τρόπο που αντιμετωπίζεται η Ρουμανία από την Αυστρία και τη Δύση δεν μετατρέπεται κατά κάποιο τρόπο σε υποστήριξη για «εξτρεμιστικά» κόμματα, που αποδοκιμάζονται από την επίσημη προπαγάνδα. , αλλά να διοχετεύεται σε αυτό το συλλογικό μίσος που είναι καθαρό χρυσό όταν χρησιμοποιείται σωστά πριν από τις εκλογές.

Ο σημερινός υπουργός Τουρισμού Daniel Cadariu παροτρύνει τους Ρουμάνους τουρίστες να μην πάνε για σκι στην Αυστρία και ο πρώην υπουργός Εργασίας Sebastian Lăzăroiu σχολιάζει: «Εάν μόνο ένας αυστριακός επιχειρηματίας συλληφθεί από Ρουμάνους εισαγγελείς, σας εγγυώμαι ότι την επόμενη μέρα η πτήση της Austrian Airlines για Βιέννη είναι γεμάτη “εκπατρισμένους” από άλλες αυστριακές αεροπορικές εταιρείες (καλά, μερικές μπορεί επίσης να ταξιδεύουν όρθιοι).” Γιατί οι πολυεθνικές αφήνουν κατά κάποιον τρόπο πολύ λίγα κέρδη στη Ρουμανία; Οι αυστριακές εταιρείες έχουν προνομιακή μεταχείριση έναντι των ρουμανικών εταιρειών από τα ελεγχόμενα ιδρύματα; Πολλές εφημερίδες και πολιτικοί καταγγέλλουν τώρα, ως εκ θαύματος, ακριβώς τα ίδια που μίλησαν στο παρελθόν μόνο ο Liviu Dragnea και οι στενοί δημοσιογράφοι, και μόνο τότε προσελκύουν τις ειρωνείες και την περιφρόνηση όλων των φιλοευρωπαίων, θαυμαστών της επένδυσης Αυστριακές και δυτικές αδερφές.

Το Tribune Andrei Caramitru συνέταξε επίσης έναν κατάλογο μέτρων, ζητώντας «ψηφοφορία στο κοινοβούλιο για να κηρύξει την Αυστρία εχθρική δύναμη που καταλήφθηκε από τη Ρωσία – η CSAT ξεκινά έρευνα για τη ρωσική επιρροή μέσω αυστριακών εταιρειών εδώ», «εθνικοποίησε την Petrom με βάση την υπονόμευση της οικονομίας , κατασκοπεία και εκτεταμένη διαφθορά” και “ακύρωσε όλες τις άδειες παραμονής των Αυστριακών”. από τη Ρουμανία στο Σένγκεν επειδή “είναι με τον Πούτιν”, θα μπορούσαμε σε μια στιγμή να έχουμε μια κοινωνική κατηγορία, μια μειονότητα, ένα κόμμα που θα πρέπει να επιτεθεί και να καταργηθεί από επίσημη προπαγάνδα, επίσης με το σκεπτικό ότι «είμαι με τον Πούτιν», με το ίδιο κεφάλαιο μίσους κινητοποιημένο τώρα – και με την ίδια έλλειψη συλλογικής μνήμης. Μόλις πριν από λίγα χρόνια, ο Ντραγνέα και οι όμοιοί του «ήταν με τον Πούτιν» ακριβώς επειδή έλεγαν τα ίδια πράγματα για τις πολυεθνικές δυτικές από τις είναι εξοργισμένος σήμερα.