Στα μέσα Οκτωβρίου, μια τροποποίηση στη συμφωνία αμοιβαίας αμυντικής συνεργασίας έσφιξε τους δεσμούς μεταξύ Αθήνας και Ουάσιγκτον: δήλωσαν ότι η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην Ελληνική Δημοκρατία θα αυξανόταν περαιτέρω καθώς θα αυξανόταν η παρουσία αμερικανικών στρατευμάτων σε τέσσερις βάσεις.

Σύμφωνα με σημείωμα δύο υπουργών Εξωτερικών, του Άντονι Μπλίνκεν και της Λευκωσίας Δένδια, η Αλεξανδρούπολη θα είναι μία από τις αμερικανικές βάσεις λίγα χιλιόμετρα από τα τουρκικά σύνορα.

Για την Ουάσιγκτον, η τοποθεσία είναι στρατηγικά εξαιρετική, αφού η αποικία με λιμάνι συνδέεται σιδηροδρομικά με τη Βουλγαρία, καθιστώντας την κόμβο στρατιωτικής επιμελητείας.

Λόγω των σημερινών αμερικανοτουρκικών και ελληνοτουρκικών σχέσεων, η Άγκυρα είδε τη συμφωνία μεταξύ των δύο χωρών ως απειλή.

Η ανάπτυξη των ελληνικών δυνάμεων, συμπεριλαμβανομένης της αγοράς γαλλικών μαχητικών αεροπλάνων, αύξησε τις τουρκικές ανησυχίες, οδηγώντας σε νέο ανταγωνισμό εξοπλισμών στην περιοχή.

Ο απόστρατος αρχηγός του Πολεμικού Ναυτικού της Τουρκίας χαρακτήρισε πρόσφατα την ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία «πυρηνική απειλή», η οποία, όπως είπε, αποτελεί άμεση απειλή για την Τουρκία.

Οι εκτιμήσεις της Αθήνας είναι σαφείς: οι θαλάσσιες εδαφικές διεκδικήσεις της Τουρκίας – το λεγόμενο Δόγμα κατά της Γαλάζιας Πατρίδας (Mavi Vatan), χρειάζεται τη βοήθεια μιας μεγάλης δύναμης, γιατί δεν μπορεί να ανταγωνιστεί μόνη της την Τουρκία, η οποία έχει περισσότερα από ογδόντα εκατομμύρια, της οποίας Ο στρατιωτικός προϋπολογισμός είναι σχεδόν τριπλάσιος από αυτόν του ελληνικού.

Οι γαλλικές συμφωνίες που υπογράφηκαν τις προηγούμενες εβδομάδες και η εγκατάσταση αμερικανικών βάσεων σε άμεση γειτνίαση με τα τουρκικά σύνορα αποτελούν εγγύηση για την Αθήνα έναντι των τουρκικών οχυρώσεων.

Αν και οι δύο χώρες είναι μέλη του ΝΑΤΟ από το 1952, η σχέση τους είναι εχθρική σε μια σειρά ζητημάτων.

Για ένα μικρό νησί στο Αιγαίο, οι δύο γείτονες παραλίγο να μπουν σε πόλεμο το 1996 – όταν η δράση των ΗΠΑ απέτρεψε μια πιο σοβαρή κλιμάκωση.

Ένα παρόμοιο περιστατικό συνέβη στη Μεσόγειο τον περασμένο Αύγουστο, και παρόλο που η διεθνής πίεση οδήγησε τις πλευρές να αποσυρθούν από μια πιο σοβαρή επίδειξη δύναμης, οι διαφωνίες έχουν παραμείνει μέχρι στιγμής άλυτες.