Γιατί τώρα η κοιλιά του PrayForUkraine και η εικόνα προφίλ της σημαίας της Ουκρανίας έχουν μεγάλη ανατολή. Αν ήταν ένα ευρώ να πετάξεις έναν κουμπαρά για κάθε δωροδοκία, πόσο θα ήταν;

Τι δεν διαβάζω! Ο μέσος Γερμανός σχολιαστής αναμένει από την κυβέρνησή του να ξοδέψει πολλά χρήματα για τη βελτίωση της υγειονομικής περίθαλψης και των σχολείων για να επιλύσει την κατάσταση στην Ουκρανία, έγραψε ημέρες μετά το ξέσπασμα της ρωσο-ουκρανικής σύγκρουσης. Τσίλα Γκούμπας (βλ. εικόνα).

Δεν θα σταματούσα εδώ.

Λέω μια κλασική ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

***

Συνέβη -πριν από πολλά χρόνια, όταν δεν υπήρχε πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας, αλλά είχαμε περάσει ένα πραξικόπημα στην Ουκρανία και ο Πούτιν ανέλαβε την Κριμαία ως απάντηση- οι Βρυξέλλες να έχουν καταλάβει ότι η Ουκρανία πρέπει να ενσωματωθεί στην ΕΕ. Αλλά η διαδικασία εισδοχής, της οποίας προηγείται νομική εναρμόνιση – η οποία δεν είναι πραγματική εναρμόνιση αφού η ΕΕ δεν κάνει τίποτα – είναι απλώς ένας ευφημισμός για μια χώρα που θέλει να εισέλθει για να προσαρμοστεί 100% για να υιοθετήσει το κοινοτικό δίκαιο – και για χρόνια, μερικές φορές διαρκεί μια δεκαετία. Και όταν κλείσουν τα αμέτρητα κεφάλαια (τομέας ενέργειας, γεωργία, νόμος ανταγωνισμού κ.λπ.), αρχίζει η είσοδος, στην οποία τα μέλη (τώρα 27) αποφασίζουν για την εισαγωγή και τελικά ο υποψήφιος αποφασίζει την είσοδο με ειδική κοινοβουλευτική απόφαση και/ ή δημοψήφισμα.

Βλέπετε είναι μια μακρά διαδικασία, μας πήρε μιάμιση δεκαετία, κάποιες βαλκανικές χώρες, π.χ. Η Σερβία βρίσκεται επίσης στη λίστα αναμονής για τουλάχιστον μια δεκαετία. Σημειώνω εδώ ότι πριν από μερικά χρόνια, αν οι Κροάτες είχαν ψηφίσει για την είσοδο στην Κροατία, δεν θα ήταν «ΝΑΙ».

Φυσικά γνωρίζουμε ότι υπάρχουν πολλά προβλήματα στην ΕΕ, η πολιτική λειτουργία των Βρυξελλών είναι προβληματική, για να το θέσω ήπια, στις χώρες του πυρήνα δεν αρέσει το γεγονός ότι οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που εντάχθηκαν νωρίτερα αρχίζουν να αναγνωρίζουν τα συμφέροντά τους και μην τα ψηφίζουν όλα μηχανικά. Δεν υπάρχουν τόσα χρήματα όπως πριν, πεινασμένα στόματα και πολλά άλλα, επομένως το ζήτημα της διεύρυνσης δεν είναι πλέον δημοφιλές ούτε στις Βρυξέλλες ούτε στη Δυτική Ευρώπη σήμερα.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η διαδικασία διεύρυνσης βρίσκεται σε εξέλιξη. Και επειδή με τους νεοεισερχόμενους, τα παλιά (πλούσια) μέλη θα έπρεπε να πληρώσουν ακόμη περισσότερα για να αυξήσουν γρηγορότερα τους νεοεισερχόμενους (βλ. Ταμείο Συνοχής), ενώ υπάρχουν λίγες χώρες στην ΕΕ που μπορούν να πληρούν τα κριτήρια του Μάαστριχτ σήμερα (αυτό πρέπει να να είναι κλειστό, αλλά τουλάχιστον δεν μπορούσε να ηχογραφηθεί σήμερα – από τους Έλληνες έως τους Ιταλούς και από τους Ισπανούς στους Γάλλους και τους Γερμανούς· είναι αστείο, έτσι δεν είναι;). Ως εκ τούτου, αναμένονται επιλέξιμες χώρες, όπως η προαναφερθείσα Σερβία.

«Η διεύρυνση δεν είναι στην ημερήσια διάταξη», ψιθυρίζουν στις Βρυξέλλες όταν ρωτήθηκαν γιατί δεν συμπεριλήφθηκαν η Σερβία, το Μαυροβούνιο ή η πΓΔΜ. Ωστόσο, η Μακεδονία, ad absurdum, άφησε ακόμη και το όνομά της για να αφαιρέσει το πιο παράλογο πολιτικό εμπόδιο (οι ελληνικές ρουφηξιές έχουν επίσης μια επαρχία που ονομάζεται Μακεδονία· η Μακεδονία είναι μακεδονική, με τα σερβικά, κ).

Και η ΠΓΔΜ περίμενε την εισαγωγή εδώ και 17 χρόνια, κάτι που αυτή τη στιγμή δεν είναι στην ατζέντα. Η ΠΓΔΜ μπορεί ακόμα να περιμένει, ποιος ξέρει πόσο καιρό, αλλά μέσα στο πνιγμένο πολιτικοοικονομικό χάος, η διεφθαρμένη Ουκρανία δεν θα…

Αλλά η πιο επιτυχημένη είναι η Τουρκία, η οποία περιμένει την ένταξη για περίπου εξήντα (!) χρόνια, αλλά η ένταξη της -αν και οι Τούρκοι έχουν εκπληρώσει ή θα εκπλήρωναν όλες τις προϋποθέσεις για ένταξη- δεν είναι στην ημερήσια διάταξη (στην πραγματικότητα, οι Τούρκοι δεν ενδιαφέρονται πλέον· αυτοί που πάντα ήθελαν να ενταχθούν στην ΕΕ). Όλοι είναι νεκροί αλλά είναι τουλάχιστον ογδόντα ετών. μια νέα γενιά μεγάλωσε).

Φυσικά, καταλαβαίνω ότι οι Τούρκοι, μια χώρα σχεδόν 100 εκατομμυρίων (85 εκατομμύρια το 2020), θα είχαν την υψηλότερη ποσόστωση ψήφων (δεύτερη θα ήταν η Γερμανία, 80 εκατομμύρια, τρίτη θα ήταν η Γαλλία, 66 εκατομμύρια, ακολουθούμενη από Ιταλούς, Ισπανούς και Πολωνοί). Αν προσθέσουμε ότι η Τουρκία είναι μουσουλμανική (αν όχι τόσο όσο οι αραβικές χώρες) και επιμένει σε ορισμένα ζητήματα, όπως το να μην έχει ποτέ μια ζώνη απαλλαγμένη από LGBTQ – την οποία δεν θα καταλαβαίναμε πριν από εξήντα χρόνια τι μιλούσε για κάποιον – τότε καταλαβαίνουμε γιατί οι Βρυξέλλες (και το Παρίσι και το Βερολίνο, πρώην Λονδίνο) επενδύουν στην στρατολόγηση Τούρκων.

Με την ένταξη των Τούρκων, όλα θα πήγαιναν στην κορυφή στις Βρυξέλλες, που θέλει να είναι όλο και πιο πολιτική.

***

Αλλά επιστρέφοντας στην αρχική ερώτηση, η Ουκρανία -η πιο φτωχή και διεφθαρμένη χώρα στην Ευρώπη- για κάποιο λόγο, ίσως επειδή είχε πολλή γεωργική γη υψηλής ποιότητας ή απλά ήθελε να σπάσει πιπέρι κάτω από τη μύτη της Μόσχας, αγαπούσε τόσο πολύ τις Βρυξέλλες ήθελε να το σηκώσει ούτως ή άλλως. Ωστόσο, το ουκρανικό δίκαιο απέχει πολύ από το ευρωπαϊκό (ρωμαϊκό) δίκαιο και η χώρα δεν θα μπορούσε να φτάσει στο επίπεδο των φτωχότερων περιοχών της ΕΕ με όλους τους πόρους της ΕΕ.

Αλλά οι άνθρωποι των Βρυξελλών δεν έχουν χαραχτεί από ξύλο ώστε να μην μπορούν να παρακάμψουν τους κανόνες της ΕΕ. Επομένως, εφευρέθηκε η Ουκρανία να γίνει συνδεδεμένο μέλος (15-20 εκατομμύρια με Ουκρανούς Ρώσους, γεια σας!), Δεν θα χρειαστεί να περιμένετε την εναρμόνιση των νόμων, δεν θα χρειαστεί να πληρώσετε πολλά χρήματα, με αντάλλαγμα η Ουκρανία να μην μπορεί να ψηφίσει για σημαντικά θέματα της Ε.Ε. Με άλλα λόγια, θα έχετε ελάχιστα ή καθόλου δικαιώματα.

Ωστόσο, η γη του μπορεί να αγοραστεί. καθαρό κέρδος.

Υπήρχε ένα πρόβλημα: για να μην αντιστραφούν εύκολα όλα αυτά αργότερα, διατάχθηκε να επισφραγιστεί και η συνδεδεμένη ιδιότητα με ισχυρή εντολή. Οι Ολλανδοί ήταν οι πρώτοι που έθεσαν στην ημερήσια διάταξη δημοψήφισμα για τη συνδεδεμένη ένταξη της Ουκρανίας. Και έγινε, κάτι που κανείς δεν περίμενε. Με χαμηλή συμμετοχή (32%), οι Ολλανδοί απέρριψαν κατηγορηματικά τη συνδεδεμένη ένταξη της Ουκρανίας. Τα 2/3 των ψηφοφόρων είπαν ότι όχι – τα προκαταρκτικά αποτελέσματα συνοψίστηκαν από το hirado.hu τη νύχτα της ψηφοφορίας.

Το σπίτι των τραπουλόχαρτων στις Βρυξέλλες παρασύρθηκε από ένα αεράκι. Ωστόσο, οι δυτικοευρωπαίοι επενδυτές έχουν ήδη δαγκώσει τα δόντια τους για να αγοράσουν δεκάδες χιλιάδες εκτάρια από τις καλύτερες γεωργικές εκτάσεις της Ευρώπης για πένες.

Είμαι βέβαιος ότι οι Ουκρανοί θα είχαν επιλέξει την συνδεδεμένη ένταξη. Βλέπετε, είμαστε ήδη Ευρωπαίοι, σε αντίθεση με τους άσχημους, άσχημους Ασιάτες Ρώσους! Και μόνο αργότερα θα είχαν συνειδητοποιήσει πόσο χονδροειδώς εξαπατήθηκαν από ένα μικρό φυλλάδιο και ένα άχρηστο «συνεργαζόμενο μέλος» στον μεγάλο τους ευρωπαϊκό ενθουσιασμό.

Τι γίνεται όμως με μια χώρα που εκατοντάδες εκατομμυριούχοι και δισεκατομμυριούχοι θα εγκαταλείψουν σε λίγες μέρες -με τα χρήματά τους- όταν ο Πούτιν σηκώσει τον δείκτη του;

***

Αλλά η υπόθεση είχε μια άλλη απροσδόκητη παρενέργεια:

Στις 10 Ιουλίου, η Άνω Βουλή του ολλανδικού κοινοβουλίου (2017) κατάργησε τον θεσμό του δημοψηφίσματος. Την πρόταση για κατάργηση του μη υποχρεωτικού δημοψηφίσματος ψήφισαν 40 από τους 75 βουλευτές της Άνω Βουλής. Η πρόταση υποστηρίχθηκε από τέσσερις γερουσιαστές από τα τέσσερα κόμματα του κυβερνώντος συνασπισμού (VVD, CDA, D66, Χριστιανική Ένωση) και το SGP (Καλβινιστικό Ορθόδοξο Μεταρρυθμιστικό Κόμμα), γράφει ο σύγχρονος mandiner.

Έτσι, η ολλανδική πολιτική ελίτ φοβόταν τόσο πολύ τον λαό που έτεινε να καταργήσει τον θεσμό του δημοψηφίσματος για τη μεγαλύτερη δόξα του κράτους δικαίου. Γιατί ο κόσμος θα ξέφευγε ακόμα με τους υπολογισμούς της ελίτ.

Και αυτά, εκεί στη Δύση, μας εκπαιδεύουν στο κράτος δικαίου και στη δημοκρατία, ακόμη και στην ηθική, ενώ έχει χαραχθεί στην εικόνα μας ότι οι Ολλανδοί έχουν τη δημοκρατία και το κράτος εξ ίσου στα γονίδιά τους. Bezzeg είμαστε εδώ στην Ανατολή…

Και η Ουγγαρία πρέπει να γονατίσει», δήλωσε ο ίδιος ο Ολλανδός πρωθυπουργός Ρούτε.

Και στη συνέχεια, σύμφωνα με πρόσφατες ειδήσεις, πολλά κράτη μέλη της ΕΕ, αλλά πιθανώς η ίδια η Ursula, απαιτούν να δοθεί στην Ουκρανία το καθεστώς υποψήφιας χώρας στην ΕΕ, και ορισμένα λένε ότι η Ουκρανία πρέπει να γίνει αμέσως δεκτή στην ΕΕ. Τι καλό είναι ότι, ειδικά υπό το φως του γεγονότος ότι τη στιγμή που θα εξαπατηθεί αυτή η απόφαση, η Ουκρανία θα μπορούσε de facto να πάψει να υπάρχει, δεν καταλαβαίνω. Γιατί η Σερβία ή η πΓΔΜ δεν είναι έτοιμες να ενταχθούν; Ή μήπως εκτιμούν εκεί στις Βρυξέλλες το ότι μπορούν να εμβολίσουν μια αρκούδα με ένα δόρυ τέσσερα μέτρα πίσω από τα κάγκελα από ασφαλή απόσταση;

Γιατί, όπως πολύ σωστά παρατήρησε ένας αγαπημένος μου φίλος, είναι καλός σαν μια αρκούδα που γρυλίζει σε κάθε γροθιά…

Ο συγγραφέας είναι στρατιωτικός μηχανικός, ανεξάρτητος δημοσιογράφος

Φέρεντς Μέρνιο

Πηγές:

Η κυβέρνηση Ευρωπαϊκής Ένωσης-Ουκρανίας ενέκρινε σχέδιο συμφωνίας σύνδεσης στις 16 Σεπτεμβρίου 2014.

https://hu.wikipedia.org/wiki/Eur%C3%B3pai_Uni%C3%B3

Στην Ολλανδία το δημοψήφισμα καταργήθηκε

https://mandiner.hu/cikk/20180717_hollandia_nepszavazas

Η Ολλανδία δεν είναι για τη σύνδεση ΕΕ-Ουκρανίας;

https://hirado.hu/…/hollandia-nemet-mond-az-eu-ukrajna…/

Επιλεγμένη εικόνα: freechurch.org