Εν τω μεταξύ, η φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση της Βουλγαρίας έχει καταρρεύσει λόγω των εθνικιστικών πολιτικών παιχνιδιών, ο πληθωρισμός βρίσκεται σταθερά στο δρόμο προς το 20% και η Βουλγαρία έχει προσκαλέσει την Gazprom, τον κολοσσό που κατέχει το ρωσικό μονοπώλιο εξαγωγής φυσικού αερίου, σε διαπραγματεύσεις.

Η υπηρεσιακή κυβέρνηση έχει αφήσει ευαίσθητα θέματα, όπως η υπογραφή συμβάσεων, στο επόμενο στέλεχος και προσπαθεί να καθησυχάσει τον κόσμο ότι η χώρα έχει άσους στο μανίκι της. Όμως οι δυτικοί παρατηρητές αναρωτιούνται εάν η Βουλγαρία θα εμβαθύνει περαιτέρω την ενεργειακή της εξάρτηση από τη Ρωσία ή, χειρότερα, θα διολισθήσει στη σφαίρα επιρροής της Μόσχας.

Οι φόβοι αυξάνονται σε ένα πλαίσιο έντονης πολιτικής αστάθειας. Τον Οκτώβριο, η Βουλγαρία θα διεξαγάγει τον τέταρτο γύρο των γενικών εκλογών, ξεκινώντας τον Απρίλιο του 2021. Η τελευταία εκλεγμένη κυβέρνηση κατέρρευσε μετά από μόλις έξι μήνες δραστηριότητας μετά από ψήφο δυσπιστίας στο κοινοβούλιο. Η Gazprom διέκοψε τις εξαγωγές φυσικού αερίου στη Βουλγαρία επειδή αρνήθηκε να δεχτεί πληρωμή για το καύσιμο σε ρούβλια, θεωρώντας, όπως πολλές άλλες κυβερνήσεις της ΕΕ, ότι αυτή η απαίτηση είναι εκβιασμός.

Η Μόσχα επέλεξε καλά το σημείο πίεσης γιατί για τη Βουλγαρία, οι εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου παρείχαν το 90% της κατανάλωσης. Οι παραδόσεις διέπονταν από σύμβαση η οποία επρόκειτο να λήξει στο τέλος του τρέχοντος έτους. Η ειρωνεία είναι ότι η Βουλγαρία ήταν υπερβολικά ζήλος όταν κατασκεύασε το τμήμα της του νέου ρωσικού αγωγού φυσικού αερίου TurkStream (ή Balkan Stream, όπως τον αποκαλούν οι Βούλγαροι) μέσω του οποίου η Ρωσία παραδίδει το αέριό της στη νότια και ανατολική Ευρώπη, παρακάμπτοντας την Ουκρανία και την Πολωνία.

Ταυτόχρονα, οι εργασίες για το βουλγαρικό τμήμα μιας διασύνδεσης με την Ελλάδα, που θα έδινε στη Ρουμανία και την Ουγγαρία πρόσβαση στον αγωγό φυσικού αερίου μέσω του οποίου το Αζερμπαϊτζάν εξάγει φυσικό αέριο στην ΕΕ, έχουν καθυστερήσει σημαντικά.

Πρόσφατα, ο εκτελών χρέη πρωθυπουργού είπε ότι η Βουλγαρία μπορούσε μόνο να προσκαλέσει την Gazprom στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, κάτι που έκανε, αλλά πυροδότησε λαϊκές διαμαρτυρίες. Ο λαός και η αντιπολίτευση κατηγορούν την προσωρινή κυβέρνηση ότι θέλει να πουλήσει τη Βουλγαρία στη Ρωσία και ότι σπέρνει φόβο και αβεβαιότητα για να δικαιολογήσει τις διαπραγματεύσεις με την Gazprom.

Η Euractiv υπενθυμίζει ότι η υπηρεσιακή κυβέρνηση της Βουλγαρίας απέρριψε έξι αποστολές υγροποιημένου φυσικού αερίου από τις Ηνωμένες Πολιτείες, λέγοντας ότι ήταν πολύ ακριβές και ότι δεν είχε κανένα μέσο εκφόρτωσης και επεξεργασίας για να εισάγει το καύσιμο από ούτως ή άλλως.

Οι σχολιαστές λένε ότι στην πραγματικότητα η Ελλάδα, η οποία κατέχει τερματικούς σταθμούς LNG, προσφέρθηκε να βοηθήσει τη Βουλγαρία να λύσει αυτό το πρόβλημα και ότι είναι περίεργο που η Σόφια δεν προσπαθεί να μηνύσει την Gazprom για αθέτηση σύμβασης, επικαλούμενη φόβους ότι η Βουλγαρία θα μπορούσε να κληθεί να κριθεί από ο κολοσσός Ρωσία και αναγκάστηκε να πληρώσει τεράστια πρόστιμα.

Ωστόσο, η υπηρεσιακή κυβέρνηση έχει καταστήσει σαφές ότι δεν σχεδιάζει να διαπραγματευτεί ένα νέο συμβόλαιο με την Gazprom, παρά μόνο την ανάκτηση των ποσοτήτων φυσικού αερίου που εξακολουθούσε να δικαιούται βάσει της παλιάς συμφωνίας, σημειώνει ο Novinite. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε ότι θα στηρίξει τη Σόφια στις διαπραγματεύσεις με τους προμηθευτές φυσικού αερίου.

Ο πρόεδρος της Βουλγαρίας Ρούμεν Ράντεφ δήλωσε τις προάλλες ότι η κυβέρνηση που διόρισε, η προσωρινή, θα ανοίξει διαγωνισμούς για την προμήθεια φυσικού αερίου μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα το συντομότερο δυνατό, αλλά η απόφαση για την υπογραφή των συμφωνιών θα ληφθεί μέχρι την επόμενη κυβέρνηση. Το υπουργείο Ενέργειας διαβεβαίωσε ότι η Βουλγαρία έχει επιτύχει συμφωνία για διπλασιασμό της δεσμευμένης χωρητικότητας ενός μελλοντικού τερματικού σταθμού LNG στην Ελλάδα, στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Η εγκατάσταση θα είναι έτοιμη το 2023 και εταιρείες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Κατάρ και το Ισραήλ αναμένεται να είναι μεταξύ των προμηθευτών.

Οι εισαγωγές φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν και την Τουρκία έχουν επίσης τεθεί ως προτεραιότητα. Η βουλγαρική κυβέρνηση διαπραγματεύεται με έναν άλλο ρωσικό ενεργειακό κολοσσό, τη Lukoil, η οποία κατέχει το μεγαλύτερο διυλιστήριο στη χώρα και στα Βαλκάνια. Στόχος των συνομιλιών είναι η «βελτιστοποίηση» των τιμών των καυσίμων, οι οποίες στη Βουλγαρία δεν είναι τόσο ακριβές όσο σε άλλα μέρη της ΕΕ, επειδή το κράτος δεν υπερφορολογεί αυτά τα προϊόντα.

Το διυλιστήριο Lukoil επεξεργάζεται ένα μείγμα ρωσικού πετρελαίου –ένας άλλος τρόπος με τον οποίο η Βουλγαρία εξαρτάται ενεργειακά από τη Ρωσία– και ιρακινού πετρελαίου.

Η κατάσταση στη Βουλγαρία αναδεικνύει ορισμένες εκπληκτικές πτυχές της ευρωπαϊκής ενεργειακής κρίσης. Η Τουρκία γίνεται εξαγωγέας φυσικού αερίου. Στη συνέχεια, η Ελλάδα από καθαρός εισαγωγέας ενέργειας έγινε καθαρός εξαγωγέας, τροφοδοτώντας τα βαλκανικά κράτη και τη Βουλγαρία.