Η πτώση της κυβέρνησης του κεντρώου πρωθυπουργού Kiril Petkov στη Βουλγαρία μετά από μόλις έξι μήνες δεν θεωρείται συντριβή. Θεωρείται ότι οι στενές σχέσεις της πρώην κυβέρνησης Μπορίσοφ με το Κρεμλίνο και η διείσδυση της Ρωσίας στη χώρα, σε συνδυασμό με τη στάση του κεντρώου πολιτικού, που εξαρχής τοποθετήθηκε στη δυτική γραμμή, συνέβαλαν σημαντικά στις εξελίξεις που οδήγησαν σε βαθιά πολιτική κρίση. … σε μια εποχή που οι αυξανόμενες τιμές, ο πληθωρισμός και η ενεργειακή κρίση βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, γράφει το ελληνικό δημοσίευμα Liberal, το οποίο επικαλείται η Rador.
Στα Δυτικά Βαλκάνια οι εξελίξεις είναι ανησυχητικές και θέτουν την Ευρώπη στην πρώτη γραμμή της άμεσης δράσης.
Τον Ιανουάριο, ένα μήνα πριν εισβάλει στην Ουκρανία, η Ρωσία κάλεσε το ΝΑΤΟ να αποσύρει τις δυνάμεις του από τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, με το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών να ζητά επίσημα εγγυήσεις ασφαλείας από τη Δύση. Η Μόσχα είπε μάλιστα ότι το ΝΑΤΟ θα πρέπει να σταματήσει να επεκτείνεται και να επιστρέψει στα σύνορά του του 1997, πράγμα που θα σήμαινε ότι οι δύο χώρες δεν πρέπει να έχουν στρατεύματα ή τίποτα.
Τον Φεβρουάριο του περασμένου έτους, ο Υπουργός Άμυνας Stefan Ianev απολύθηκε, περιγράφοντας τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ως «επιχείρηση», υιοθετώντας πλήρως τις τακτικές της Μόσχας. Η στάση του νεοεκλεγμένου Kiril Petkov προκάλεσε την αντίδραση της Μόσχας μετά την παρέμβασή του ενώπιον του κοινοβουλίου της χώρας του, δηλώνοντας ότι «η Βουλγαρία είναι μια κυρίαρχη χώρα που έχει από καιρό επιλέξει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ. Ως μέλος του ΝΑΤΟ, εμείς και μόνο εμείς αποφασίζουμε να οργανώσουμε την άμυνα της χώρας μας σε συντονισμό με τους εταίρους μας. »
Στη συνέχεια, η Βουλγαρία ευθυγραμμίστηκε με όλες τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και της Δύσης και ο κεντροαριστερός πρωθυπουργός ήταν αποφασισμένος να μην ενδώσει στις πιέσεις του Κρεμλίνου ή εκείνων που συνδέονται άμεσα με τη Ρωσία, η οποία εκπροσωπεί επίσης ψηφοφόρους που δεν το κάνουν ανοιχτά εναντιωθείτε στην εισβολή, αλλά αποδεχτείτε την προπαγάνδα ότι η Δύση και το ΝΑΤΟ ευθύνονται για αυτές τις εξελίξεις.
Θεωρώντας αυτή τη χώρα ως κτήμα του, ο Πούτιν μετέφερε τα μηνύματά του από την αρχή. Στην πραγματικότητα, το Κρεμλίνο επενδύει στην περιοχή εδώ και χρόνια, αν αναλογιστούμε μόνο τις πρόσφατες αποκαλύψεις, στο κατηγορητήριο ενός από τους ολιγάρχες του Ρώσου Προέδρου Konstantin Malofeev, για την προπαγάνδα που διέδιδε στις χώρες της Ευρώπης, με Ελλάδα και Βουλγαρία ως ένα κεντρικό σημείο.
Όπως ακριβώς συνελήφθη πρόσφατα ο Αμερικανός Τζακ Χάνικ, κατηγορούμενος ότι ενήργησε για λογαριασμό του Ρώσου ολιγάρχη, προσπάθησε να εφαρμόσει το σχέδιο διείσδυσης της ρωσικής προπαγάνδας στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία μετά την κατάληψη της Κριμαίας, που σηματοδότησε την αρχή της πολιτικής του ρεβιζιονιστικό σχέδιο Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο ίδιος ο Μαλοφέεφ έκανε λόγο για «θρησκευτική συμμαχία» Ρωσίας, Βουλγαρίας και Ελλάδας, στην οποία θα προστεθεί και η Σερβία, η οποία εξαρχής υποστήριζε τις ενέργειες του Ρώσου προέδρου.
Η ρωσική διείσδυση στη Βουλγαρία είναι μεγάλη. Πιθανώς ένα από τα πιο σημαντικά στην Ευρώπη και σίγουρα το πιο εμφανές γιατί σε άλλες χώρες τα κόμματα που ακολουθούν τη γραμμή των ρωσόφιλων προσπαθούν να φορέσουν τον μανδύα της ίσης απόστασης. Αρκεί να πούμε ότι στη Βουλγαρία, όταν το κοινοβούλιο κλήθηκε να καταδικάσει τη ρωσική εισβολή, το Σοσιαλιστικό Κόμμα και η ακροδεξιά αρνήθηκαν να ψηφίσουν και να ταχθούν με τον κυβερνητικό συνασπισμό.
Είναι όμως γεγονός ότι η βουλγαρική κυβέρνηση με επικεφαλής τον κεντρώο Πέτκοφ ήταν μια από αυτές που χαρακτηρίστηκαν ως ετερογενείς. Μάλιστα, ο μορφωμένος στο Χάρβαρντ πρωθυπουργός εμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή λίγους μήνες πριν από τις εκλογές όπου βγήκε πρώτος επειδή οι πολίτες πίστευαν ότι μπορούσε να δώσει τέλος στη διαφθορά. Και αυτό προσπάθησε να κάνει, μόνο που ο πόλεμος στην Ουκρανία, η ενεργειακή κρίση και η στάση του απέναντι στη Ρωσία προκάλεσαν ρήξεις στον ομφάλιο λώρο που δένει τους Βούλγαρους ολιγάρχες με τη Μόσχα, κυρίως με τις υποθέσεις που σκαρφάλωσαν με τους ολιγάρχες. στον ενεργειακό τομέα, αλλά και σε άλλους τομείς.
Τα φιλορωσικά κόμματα και οι Βούλγαροι ολιγάρχες επένδυσαν στην οργή για την άνοδο των τιμών και την άνοδο των τιμών που προκλήθηκε από την ενεργειακή κρίση, εκμεταλλευόμενοι το γεγονός ότι μεγάλο μέρος της βουλγαρικής κοινωνίας κωφεύει τις θεωρίες συνωμοσίας για την Ουκρανία. Οι διχασμοί σε αυτό το θέμα είναι πραγματικότητα και ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από εκείνες τις πολιτικές εξελίξεις που οδήγησαν στην πτώση της κυβέρνησης Πέτκοφ.
Το ερώτημα είναι αν αυτές οι εξελίξεις θα οδηγήσουν κυβερνήσεις όπως ο Μπορίσοφ, ο οποίος συνελήφθη για διαφθορά αλλά αφέθηκε ελεύθερος, να επιδιώξουν να επιστρέψουν στην εξουσία με κάθε μέσο, απλώνοντας ένα χέρι φιλίας από το Κρεμλίνο.
Σε κάθε περίπτωση, η εξέλιξη αυτή κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, διότι η Μόσχα, παρά τις κυρώσεις και τις προσπάθειες περιορισμού των δυτικών χωρών, παραμένει ενεργή στην ευρύτερη περιοχή και επιδιώκει με κάθε μέσο να διεισδύσει στα ανώτερα κλιμάκια της εξουσίας. .
Η προπαγάνδα της συνεχίζεται έμμεσα, αλλά και με καμουφλαρισμένες παρεμβάσεις μέσω των κοινωνικών δικτύων, κυρίως μέσω της θρησκείας και των σχέσεων με τις βαλκανικές εκκλησίες. Στην Ελλάδα τα παραδείγματα είναι ήδη γνωστά, όπως και η πρώτη περίπτωση του Αγίου Όρους. Παρόμοιες τακτικές εφαρμόζονται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπου η χρηματοδότηση στοχεύει επίσης θρησκευτικά ιδρύματα και ιδρύματα.
Ταυτόχρονα, κρούεται συναγερμός για την Ευρώπη, η οποία πρέπει να λάβει αποφάσεις και να λάβει μέτρα για να ελαχιστοποιήσει τον αντίκτυπο στα κράτη μέλη, προκειμένου να διακόψει τους δεσμούς με τη Ρωσία και τα εξτρεμιστικά κόμματα, καθώς και τον λαϊκισμό που δημιουργείται για τις αυξήσεις των τιμών και τις κοινωνικές ελλείψεις .
Πηγή: Liberal.gr / Ραντόρ / Μετάφραση: Carolina Ciulu
