Ο Πρόεδρος Κλάους Ιωάννης υποδέχτηκε τον Έλληνα πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη την περασμένη Τετάρτη στο Παλάτι Κοτροτσένι. Οι δύο άνδρες συζήτησαν την περιφερειακή συνεργασία, μεταξύ άλλων στον τομέα της ενέργειας, και σε τριμερή μορφή με τη Βουλγαρία, σύμφωνα με δελτίο τύπου της προεδρικής διοίκησης. Οι δυο τους ανακοίνωσαν ότι η Ρουμανία και η Ελλάδα θα συνεχίσουν να συνεργάζονται στον τομέα της ενέργειας, ώστε το φυσικό αέριο που φτάνει στην Ελλάδα, είτε από δεξαμενόπλοια LNG – με τη μορφή LNG, είτε με αγωγούς φυσικού αερίου, από την Κασπία, να επιστρέψει στην Ρουμανία. Στο πλαίσιο αυτό, έγινε έκκληση και στη Βουλγαρία να ολοκληρώσει την κατασκευή διασύνδεσης μεταξύ αυτής και της Ελλάδας. Αυτό το έργο είναι στρατηγικής σημασίας για την ΕΕ γενικά, αλλά και για τη Ρουμανία, διότι στο σημερινό πλαίσιο όπου η Ευρώπη προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί από το ρωσικό αέριο, το κενό εφοδιασμού μπορεί να καλύψει μόνο το LNG που μεταφέρεται με μεταφορείς LNG. Η Ρουμανία, φυσικά, θέλει να εξασφαλίσει και μέρος του LNG που θα εισαχθεί, προκειμένου να έχει εναλλακτική λύση στη Gazprom. Το θέλει και κόντεψε να είναι στο έργο, αλλά ξαφνικά το παράτησε, με απόφαση του υπουργείου Ενέργειας.

Η Ρουμανία είχε την ευκαιρία να συμμετάσχει για δύο χρόνια σε ένα από τα μεγαλύτερα έργα φυσικού αερίου στη νότια Ευρώπη, μια ευκαιρία που έχασε για σκοτεινούς λόγους. Το 2019, με πρωτοβουλία της διοίκησης της Romgaz και με απόφαση της γενικής συνέλευσης των μετόχων, η εξαγορά από τη ρουμανική εταιρεία του 20% των μετοχών που εξέδωσε η Gastrade, η οποία αναπτύσσει το έργο τερματικού σταθμού LNG στην ελληνική πόλη της Αλεξανδρούπολης. Η Romgaz έπρεπε να πληρώσει 13 εκατομμύρια ευρώ. Πλοία φορτωμένα με υγροποιημένο αέριο από το Κατάρ και τις Ηνωμένες Πολιτείες θα φτάνουν εδώ σε λίγα χρόνια, αέρια που αργότερα μπορούν να «ανέβουν» προς τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, μέσω του αγωγού φυσικού αερίου IGB που θα συνδέει την Ελλάδα με τη Βουλγαρία.

Ένα χρόνο αργότερα, ωστόσο, το 2020, το διοικητικό συμβούλιο της Romgaz, αποτελούμενο από άτομα διορισμένα από το υπουργείο Ενέργειας, απέρριψε οριστικά το έργο, κρίνοντάς το όχι «επίκαιρο». Η Romgaz εξοικονόμησε 13 εκατομμύρια ευρώ, αλλά δεν ξεκίνησε κανένα έργο, αντίθετα τη θέση που άφησαν ελεύθεροι οι Ρουμάνοι, κατέλαβαν αμέσως οι Βούλγαροι, μέσω της Bulgartransgaz, η οποία αγόρασε το 20% της εταιρείας που αναπτύσσει το τερματικό. Ως εκ τούτου, οι Βούλγαροι θα ωφεληθούν όταν οι μεταφορείς LNG εκφορτώνουν δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα LNG. Αυτό που θα μπορούσε να ήταν η πρώτη έξοδος της Romgaz στο εξωτερικό, στο πλαίσιο ενός στρατηγικού έργου που θα σήμαινε εναλλακτική πηγή τροφοδοσίας φυσικού αερίου για τη χώρα μας, απέτυχε. Η Romgaz, και μέσω της Romgaz της Ρουμανίας, δεν εμπλέκεται σε τίποτα τώρα εκτός από την εξόρυξη αερίου από το υπόγειό μας. Αυτό που θα μπορούσε να ήταν η μεγάλη επιχείρηση του ρουμανικού LNG δεν υπάρχει πλέον και τώρα, όπως δείχνει το διεθνές πλαίσιο, παραμένουμε αιχμάλωτοι του ρωσικού φυσικού αερίου, το οποίο σήμερα αντιπροσωπεύει το 20% ετησίως της εγχώριας κατανάλωσης, αλλά του οποίου το μερίδιο είναι πιθανό να αυξηθεί.