Ο Georgiosz Neofitidisz, ο πρόσφατα επιβεβαιωμένος αμυντικός χαφ της ποδοσφαιρικής ομάδας DVSC, ήταν μέλος του Ολυμπιακού για εξήμισι χρόνια. Ο αθλητής, που είναι μόλις 22 ετών, έχει ήδη καταφέρει να συστηθεί στην ομάδα των Loki, το παιχνίδι του χαρακτηρίζεται από θαρραλέο ποδόσφαιρο, ταυτόχρονα εξαιρετικά έξυπνο και ήρεμο. Σε μια συνέντευξη με τον Haon εξήγησε τι μπορούσε να κάνει στο Debrecen και πώς έφτασε στο cívisváros.

Πότε ερωτεύτηκες το ποδόσφαιρο;

Ήμουν τεσσάρων όταν η Ελλάδα κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Σε πολύ μικρή ηλικία δεν καταλάβαινα καν τι γινόταν γύρω μας, στα πρώτα μου χρόνια δεν ήμουν πολύ ενθουσιώδης με το ποδόσφαιρο. Μετά μια μέρα η οικογένεια με πήγε στη Θεσσαλονίκη (από όπου κατάγομαι) για προπόνηση και από εκεί ερωτεύτηκα το άθλημα. Εκπαιδεύτηκα στο Arisz από την ηλικία των οκτώ, μετά μετακόμισα στην πρωτεύουσα σε ηλικία 15 ετών, εντελώς μόνος. Η οικογένειά μου πάντα με στήριζε, αν και δεν είναι πραγματικοί φανατικοί του ποδοσφαίρου. Είναι αλήθεια ότι η μητέρα μου είναι η Arisz και ο πατέρας μου είναι οπαδός του ΠΑΟΚ, οπότε προκάλεσε κάποια κόντρα στο σπίτι.

Ήσουν αρχηγός των ομάδων του Ολυμπιακού U17 και U19. Από πού προήλθε η ιδέα για αλλαγή;

– Ξεκίνησα με την U15 και ήμουν μέλος της ομάδας μέχρι την U20. Πήρα επίσης έναν ρόλο στο Champions League Νέων και μετά υπέγραψα συμβόλαιο με τη Σλοβακία για δυόμισι χρόνια. Είναι πολύ δύσκολο ως νέος να μπεις στη μεγάλη Ελλάδα, γιατί ο Ολυμπιακός δουλεύει με μεγάλο μπάτζετ, επιβεβαιώνοντας εξαιρετικά ονόματα χρόνο με τον χρόνο. Η διαφορά μεταξύ της ομάδας νέων και της αρχικής ομάδας είναι τεράστια, οπότε σε πολλές περιπτώσεις η συμφωνία δανεισμού είναι η μόνη επιλογή. Επίσης, αν κάποιος το αποδεχτεί, μπορείς να μετακομίσεις σε μικρότερη ομάδα για περισσότερες ευκαιρίες παιχνιδιού.Αυτός μπορεί να είναι ο πιο δύσκολος δρόμος, αλλά τόλμησα να τον ακολουθήσω. Αν μείνεις δανεικός, θα μπορούσες να πάρεις καλύτερο μισθό και πρακτικά είσαι υπό την ομπρέλα του μητρικού συλλόγου, ασφαλής. Αλλά από την άποψη της καριέρας, μπορεί να μην αποδώσει, ακόμα κι αν η καθημερινότητά σου φαίνεται πιο εύκολη, αν δεν παίζεις σχεδόν ποτέ.

Είχες αγαπημένο παίκτη ως έφηβος;

Ο Τσάμπι Αλόνσο είναι ο αγαπημένος μου. Είναι εκπληκτικό αυτό που έβγαλε στο γήπεδο. Ο Λούκα Μιλιβόγεβιτς είχε επίσης μεγάλη επιρροή πάνω μου, ήταν από τους καλύτερους στον Ολυμπιακό όταν ήμουν στο κολέγιο, τώρα είναι αρχηγός της Κρίσταλ Πάλας. Μάλλον της μοιάζω περισσότερο από άποψη στυλ. Είμαι το είδος του ανθρώπου που θέλει να επενδύσει όσο το δυνατόν περισσότερο στον τομέα. Η θέση μου ήταν αρχικά 6, αλλά τελευταία αυτή η θέση έχει αλλάξει: πρέπει να επιτεθείς σκληρά στον αντίπαλο και είναι σημαντικό να έχεις την ποιότητα για να χτίσεις βαθιά. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, αυτό είναι μια τεράστια ευθύνη. Αν δεν έχουμε πλέον την μπάλα, μπορούμε να δημιουργήσουμε περισσότερες ευκαιρίες. Ψάχνω χώρο, δυνατότητα διασταυρώσεων. Νομίζω ότι αφού γνωρίσω τους συμπαίκτες μου, θα βελτιώνω και κάθε παιχνίδι στο DVSC. Ευτυχώς, ο τελευταίος μήνας ήταν αρκετός για να μάθω τα βασικά χαρακτηριστικά του παιχνιδιού μας.

Ποιο κορυφαίο πρωτάθλημα θα ήταν το θέρετρο των ονείρων σας; Αντιμετώπισες κάποιο μεγάλο όνομα;

Η Πρέμιερ Λιγκ είναι η μεγαλύτερη επιθυμία μου. Δεν με νοιάζει ποια ομάδα, αλλά θα ήθελα να έχω μια ευκαιρία εκεί μια μέρα. Την τελευταία μου χρονιά είχαμε προπονητικό καμπ με τον Ολυμπιακό στην έδρα της Νότιγχαμ Φόρεστ. Στη συνέχεια περάσαμε 3 εβδομάδες στην Αγγλία, παίζοντας με ομάδες όπως η Μάντσεστερ Σίτι, η Έβερτον ή η Τότεναμ. Είδα πώς δουλεύουν οι παίκτες της Φόρεστ, πώς προετοιμάζονται, τι επιτελείο έχουν δίπλα τους. Η ατμόσφαιρα είναι αρκετά επαγγελματική, είναι απίστευτη. Έπαιξα δύο φορές με νέους από την Μπάρτσα, για παράδειγμα τον Riqui Puig (πρόσφατα μεταγράφηκε στο Los Angeles Galaxy – σημείωμα του συντάκτη), ο Rafael Leao (τότε μέλος της Σπόρτινγκ Λισαβόνας), που μόλις είχε κερδίσει το πρωτάθλημα με τη Μίλαν, αποδείχθηκε επίσης σκληρός αντίπαλος, αλλά έπαιξα και μια φορά με την εθνική ομάδα της Αγγλίας, όπου διέπρεψε ο Gallagher (Chelsea FC) ή ο White-Gibbs.

Φαίνεται ήδη: αγγίζεις την μπάλα έξυπνα. Πού πιστεύεις ότι μπορείς να πας με τον σύλλογο αυτή τη σεζόν;

Προσπαθώ να σκέφτομαι πολύ στο γήπεδο. Μου αρέσει να βοηθάω την ομάδα μου, να ανακτώ τις μπάλες, να πιέζω και να οργανώνω από τη μέση, αν είναι δυνατόν. Το ξεκίνημα της ομάδας στη σεζόν είναι εξαιρετικά διπλό: τρεις συνεχόμενες ισοπαλίες με κακά παιχνίδια είναι πολύ διαφορετικές από τρεις ισοπαλίες που διανθίζονται με καλές λύσεις. Αν παίξουμε έτσι, είμαι σίγουρος ότι θα έρθουν τα αποτελέσματα. Όταν πάρουμε την πρώτη μας νίκη (η συνέντευξη έγινε πριν από το παιχνίδι με την Mezőkövesd – σημείωση του συντάκτη), θα απελευθερωθούν επιπλέον δυνάμεις. Το πιο σημαντικό είναι να συνεχίσουμε αυτό που ξεκινήσαμε, η πίεση θα εκτονωθεί με καλή εμφάνιση, το κλίμα και οι προπονήσεις θα γίνονται όλο και καλύτερες.

Πώς σας φαίνεται ο προπονητής Ζοάο Τζανέιρο;

Πραγματικά μου αρέσει. Έχω συνεργαστεί με Πορτογάλους προπονητές στο παρελθόν και πιστεύω ότι αντιπροσωπεύουν το υψηλότερο επίπεδο στον προπονητικό τομέα. Φυσικά, δεν μετράει μόνο η προστιθέμενη αξία του προπονητή, στο Ντέμπρετσεν οι αναλύσεις βίντεο, η δουλειά που γίνεται στο γυμναστήριο και η προπόνηση στο γήπεδο είναι όλα σε τέτοιο επίπεδο που έχουμε σχεδόν μόνο να δώσουμε το 100% πριν από μια συνάντηση , όλα τα άλλα είναι έτοιμα.

Πώς σας υποδέχτηκαν οι άλλοι, ποιες είναι οι εμπειρίες σας; Μπόρεσες να ταιριάξεις;

Με δέχτηκαν πολύ καλά, μου αρέσει να είμαι εδώ. Για να είμαι ειλικρινής, δεν πίστευα ότι θα προπονούμασταν σε τόσο προχωρημένες συνθήκες. Το προπονητικό κέντρο είναι εκπληκτικό, οι φίλοι μου με ρωτούν συνέχεια για τη διαμονή μου εδώ, δεν μπορώ παρά να επαινέσω το περιβάλλον. Ανυπομονώ στο μέλλον για να αποδείξω τον εαυτό μου σε αυτόν τον υπέροχο σύλλογο. Πριν από σχεδόν δύο εβδομάδες ο σύλλογος επιβεβαίωσε τον Αλέξανδρο Κυζιρίδη, με τον οποίο παίξαμε στη Σλοβακία. Ήμασταν καλοί από μικροί, τον ξέρω από 9-10 χρονών. Έπαιζε ΠΑΟΚ όταν έπαιζα εγώ Άρη. Γίναμε και φίλοι με τη Σάνα, φτάσαμε ταυτόχρονα με τον Μπαλμπαράου. Και ο Balázs Megyeri ήταν ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού όταν ήμουν παιδί που έπαιρνε την μπάλα στα παιχνίδια, ως μέλος της ακαδημίας. Πρέπει να παραδεχτείς ότι καταλαβαίνει πολλά ελληνικά. Δεν πρόλαβα να γνωρίσω τις ουγγρικές γεύσεις και κουλτούρα. Στην πραγματικότητα, δεν είναι μόνο θέμα χρόνου, το πιο σημαντικό πράγμα σε ένα νέο περιβάλλον είναι να είμαστε οι πιο συγκεντρωμένοι, απλά συγκεντρωμένοι στο ποδόσφαιρο: η ομάδα, η προπόνηση, ώστε να έχουμε καλή απόδοση όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Αν μείνω για πολύ καιρό, φυσικά θα αφιερώσω χρόνο για να γνωρίσω τον πολιτισμό της πόλης και της χώρας. Υπέγραψα για τρία χρόνια, αν ο σύλλογος θέλει να με κρατήσει, γιατί να μην μείνω;

PSZ