Το υγρό νερό είναι το «sine qua non» της ανθρώπινης ζωής. Περίπου το 66 τοις εκατό του ανθρώπινου σώματος είναι νερό, κατοικεί στα κύτταρα και στο χώρο μεταξύ των κυττάρων και κυκλοφορεί στα αιμοφόρα αγγεία ως συστατικό του αίματος. Το νερό φεύγει από το σώμα όλη την ώρα με διάφορους τρόπους, κυρίως μέσω του ιδρώτα, των ούρων, των κοπράνων και της εκπνοής. Με αυτές τις διαδικασίες μπορούμε να πούμε ότι χάνουμε τα αποθέματα νερού μας. Η αναπλήρωσή τους είναι απαραίτητη, αλλά η επανυδάτωση, όπως όλα τα άλλα, μπορεί να είναι υπερβολική.
Μπορείς κυριολεκτικά να πιεις τον εαυτό σου μέχρι θανάτου.
Νωρίτερα φέτος, η 28χρονη Καλιφορνέζα Τζένιφερ Στρέιντζ συμμετείχε σε διαγωνισμό πόσιμου νερού που διοργανώθηκε από ραδιοφωνικό σταθμό. Αφού ήπιε περίπου έξι λίτρα νερό σε τρεις ώρες, έκανε εμετό και πήγε σπίτι με τρομερό πονοκέφαλο και τελικά κάλεσε
πέθανε από δηλητηρίαση από νερό.
Υπάρχουν πολλά άλλα τραγικά παραδείγματα. Πρόσφατα, ένας 21χρονος άνδρας βρέθηκε νεκρός στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Τσίκο, αφού ήπιε υπερβολική ποσότητα νερού ανάμεσα σε αντλίες σε ένα κρύο υπόγειο. Για τους επισκέπτες του κλαμπ που χρησιμοποιούν MDMA (έκσταση), η κατανάλωση νερού μετά από ένα μεγάλο πάρτι συχνά οδηγεί σε θάνατο, αλλά οι αθλητές αντοχής συχνά το παρακάνουν όταν ενυδατώνονται. Σύμφωνα με μια μελέτη στο New England Journal of Medicine, σχεδόν το ένα έκτο των δρομέων μαραθωνίου αναπτύσσουν κάποιου βαθμού υπονατριαιμία (χαμηλό νάτριο στο αίμα) μετά από υπερβολική κατανάλωση νερού., ή αραίωση του αίματος που προκαλείται από την υπερβολική κατανάλωση νερού.
Η λέξη υπονατριαιμία είναι λατινικής και ελληνικής προέλευσης και σημαίνει «ανεπαρκής ποσότητα αλατιού στο αίμα».
Ποσοτικά, αυτό σημαίνει ότι η συγκέντρωση νατρίου στο αίμα είναι μικρότερη από 135 millimoles ανά λίτρο – η κανονική συγκέντρωση είναι μεταξύ 135 και 145 millimoles ανά λίτρο. Σε σοβαρές περιπτώσεις, η υπονατριαιμία μπορεί να οδηγήσει σε δηλητηρίαση από το νερό, τα συμπτώματα της οποίας είναι πονοκέφαλος, κόπωση, ναυτία, έμετος, συχνουρία, ψυχικές και ψυχολογικές διαταραχές και αποπροσανατολισμός.
Τα νεφρά ρυθμίζουν την ισορροπία νερού και μετάλλων του ανθρώπινου σώματος και αυτό το όργανο φιλτράρει επίσης τις τοξίνες.
Όταν ένα άτομο πίνει πολύ νερό σε σύντομο χρονικό διάστημα, τα νεφρά υφίστανται ένα τεράστιο φορτίο: δεν μπορούν να φιλτράρουν την ξαφνική μάζα νερού, έτσι το αίμα αρχίζει να αραιώνεται με νερό.
Το νερό φεύγει γρήγορα από τα αιμοφόρα αγγεία σε περιοχές υψηλότερης οσμωτικής συγκέντρωσης (πυκνά), όπως το εσωτερικό των κυττάρων και ο χώρος μεταξύ των ιστών.
Τα περισσότερα κύτταρα έχουν χώρο και την ικανότητα να αλλάζουν κάπως το μέγεθός τους επειδή είναι ενσωματωμένα σε ελαστικούς ιστούς όπως το λίπος και οι μύες, αλλά οι νευρώνες, ειδικά οι νευρώνες στον εγκέφαλο, δεν έχουν. Τα εγκεφαλικά κύτταρα είναι σφιχτά συσκευασμένα μεταξύ τους στο κρανίο και μοιράζονται επίσης χώρο με τα αιμοφόρα αγγεία και το εγκεφαλονωτιαίο υγρό. Μέσα στο κρανίο, μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι δεν υπάρχει τρόπος να επεκταθούν και να διογκωθούν τα κύτταρα και οι ιστοί.
– εξηγεί ο Wolfgang Liedtke, κλινικός νευροεπιστήμονας στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Duke, της μελέτης. Ως εκ τούτου, το οίδημα ή το πρήξιμο του εγκεφάλου μπορεί επίσης να έχει καταστροφική έκβαση.
Η ταχεία και σοβαρή υπονατριαιμία προκαλεί την είσοδο νερού στα εγκεφαλικά κύτταρα, οδηγώντας σε εγκεφαλικό οίδημα. Μπορεί να ακολουθήσουν σπασμοί, κώμα, αναπνευστική ανακοπή και τέλος θάνατος.
ισχυρίζεται κ. Αμίν Αρναούτεπικεφαλής νεφρολογίας στο Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης και στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ.
Πόσο να πίνω;
Σχεδόν όλοι έχουν ακούσει και γνωρίζουν το σύνθημα «πιείτε ενάμιση, ή μάλλον δύο λίτρα νερό την ημέρα», πολλοί άνθρωποι δεν βγαίνουν καν από το σπίτι χωρίς ένα μεγάλο μπουκάλι νερό. Θα μπορούσατε να πάρετε ακόμη και μια τουαλέτα μαζί σας, γιατί είναι σίγουρο ότι θα ουρείτε έξι φορές την ημέρα.
Για να καταναλώνουμε τη σωστή ποσότητα νερού, πρέπει να καθοριστούν τρία πράγματα: πώς χάνουμε υγρά, πώς τροφοδοτούμε με νερό τα κύτταρα του σώματός μας και τι ρυθμίζει το αίσθημα της δίψας.
Γενικά χάνουμε νερό μέσω του ιδρώτα, των ούρων, των κοπράνων και της εκπνοής. Προμηθεύουμε το σώμα μας με νερό πίνοντας υγρά και τρώγοντας.
Πόσο νερό περιέχει το φαγητό μας; Πώς πρέπει να γίνει κατανοητό αυτό; Όταν τα τρόφιμα υποβάλλονται σε επεξεργασία από το πεπτικό σύστημα και στη συνέχεια διασπώνται μέσα στα κύτταρα, παράγονται περισσότερα ή λιγότερα μόρια νερού. Πρέπει να σημειωθεί ότι κατά τη διάσπαση των λιπών παράγονται περισσότερα από διπλάσια μόρια νερού από ό,τι κατά τη διάσπαση υδατανθράκων ή πρωτεϊνών, επομένως
Στην περίπτωση μιας δίαιτας υψηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά, η κατανάλωση νερού μπορεί να μειωθεί σημαντικά, χάρη στο νερό που παράγεται κατά τη διάσπαση των λιπών.
Μια καμήλα μπορεί να παράγει 6 dl νερού από 1 κιλό λίπους και είναι απίθανο να τελειώσει για να φέρει μπουκάλια νερό στην έρημο. Κατά τη διάρκεια της χειμερίας νάρκης, η αρκούδα παράγει το δικό της νερό από το αποθηκευμένο λίπος και δεν ξυπνά για να κατέβει στο ποτάμι στη μέση του χειμώνα για να πιει. Έτσι, στον κόσμο των ζώων, χωρίς να πίνουμε νερό, στην περίπτωση των ανθρώπων, μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα με πολύ λιγότερο από δύο λίτρα νερό και μπορούμε να παραμείνουμε απόλυτα υγιείς και ζωντανοί.
Το αίσθημα της δίψας μας ρυθμίζεται και διαμορφώνεται από ένα μέρος του εγκεφάλου που ονομάζεται υποθάλαμος. Η αύξηση της συγκέντρωσης στο αίμα γίνεται αισθητή κυρίως από την περιοχή του νευρικού συστήματος που, χάρη στα νεφρά, μπορεί να μειώσει την επαναρρόφηση του νερού και να αυξήσει την ποσότητα του νερού στο σώμα σε κάποιο βαθμό.
Συνολικά, μπορούμε να πούμε ότι αν υπολογίσουμε τη μέση ακαθάριστη ημερήσια απώλεια υγρών μεταξύ 1.500 και 1.800 ml κατά την ανάπαυση στο κρεβάτι, χωρίς άσκηση, και ένας ενήλικας καταναλώνει περίπου 500 ml με τα γεύματα, σημειώνουμε ότι
περίπου 1000 ml = απαιτείται 1 λίτρο υγρού. Σε ηρεμία, χωρίς σωματική άσκηση, με κατάλληλη διατροφή (πλούσια σε λιπαρά).
Από πού όμως πηγάζει αυτή η υπερβολική προπαγάνδα υπέρ της κατανάλωσης νερού; Πώς πιστεύουν οι άνθρωποι ότι αυτό είναι υγιές; Πριν από μερικά χρόνια, ο Heinz Valtin, νεφρολόγος στην Ιατρική Σχολή του Dartmouth, αποφάσισε να ελέγξει εάν η κατανάλωση δύο λίτρων νερού την ημέρα ήταν μια επιστημονικά έγκυρη αξία. Μετά από ανασκόπηση της βιβλιογραφίας, ο Valtin κατέληξε στο συμπέρασμα ότι καμία επιστημονική μελέτη δεν υποστηρίζει τα δύο λίτρα νερού την ημέρα.
Οι περισσότερες δηλητηριάσεις από νερό δεν προκαλούνται απλώς από την υπερβολική κατανάλωση νερού. Το θανατηφόρο πρόβλημα προκύπτει από τον συνδυασμό υπερβολικής πρόσληψης υγρών και υπερπαραγωγής μιας ορμόνης που ονομάζεται ADH (ένα μόριο που διεγείρει την κατακράτηση νερού στο σώμα).
λέει ο Joseph Verbalis, πρύτανης του Ιατρικού Κέντρου του Πανεπιστημίου Georgetown.
Η ADH, που παράγεται από την περιοχή του εγκεφάλου που ονομάζεται υποθάλαμος και απελευθερώνεται στην κυκλοφορία του αίματος από την υπόφυση, δίνει εντολή στα νεφρά να συντηρούν, να συγκρατούν και να επαναρροφούν το νερό. Η παραγωγή του αυξάνεται σε περιόδους σωματικού και ψυχολογικού στρες – για παράδειγμα κατά τη διάρκεια ενός μαραθωνίου – και επομένως μπορεί να αυξήσει περαιτέρω την περιεκτικότητα του σώματος σε νερό, ακόμα κι αν κάποιος καταναλώσει υπερβολική ποσότητα υγρών.
Οι καλύτερες συμβουλές που μπορούν να δοθούν για το θέμα της κατανάλωσης νερού σύμφωνα με σχετικές μελέτες, καθώς και ιατρικές οδηγίες και θεραπείες και θεραπείες, είναι να
με μια καλή διατροφή, πίνετε όταν διψάτε και όσο θέλετε.
Λόγω της ευαισθησίας του θέματος, δεν θεωρούμε ηθική την τοποθέτηση διαφημίσεων σε αυτό το άρθρο.
Αναλυτικές πληροφορίες από τον Όμιλο Indamedia στη δήλωση ασφάλειας της μάρκας εύρημα.
“Τυπικός τηλεοπτικός νίντζα. Λάτρης της ποπ κουλτούρας. Ειδικός στο Διαδίκτυο. Λάτρης του αλκοόλ. Καταθλιπτικός αναλυτής. Γενικός λάτρης του μπέικον.”
