Δεκάδες διαφορετικά φυλαχτά, τα περισσότερα από χρυσό, βρέθηκαν προσεκτικά προσαρτημένα στο σώμα του αγοριού ή μέσα στο σώμα του.

Αυτά περιλάμβαναν ένα φυλαχτό με δύο δάχτυλα δίπλα στο πέος του, έναν χρυσό σκαραβαίο σε σχήμα καρδιάς στην κοιλότητα του στήθους του και μια χρυσή γλώσσα στο στόμα του. Το καθένα έχει τον δικό του συμβολισμό, τον οποίο μελετούν επί του παρόντος οι αρχαιολόγοι. Το αγόρι φορούσε επίσης σανδάλια και ήταν τυλιγμένο σε μια γιρλάντα από φτέρες.

Ο χρυσό αγόρι η μητέρα του θάφτηκε σε δύο φέρετρα. Σε ένα εξωτερικό φέρετρο με ελληνικές επιγραφές, αφού η ταφή έγινε την εποχή των Πτολεμαίων, και σε μια εσωτερική ξύλινη σαρκοφάγο, είναι γραμμένο το Ο αρχαιολόγος.

Οι Πτολεμαίοι, στο πνεύμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, πήραν τις αιγυπτιακές παραδόσεις, τα ήθη και έθιμα του αιγυπτιακού πολιτισμού και προσπάθησαν να τα συνδυάσουν με τον ελληνικό πολιτισμό, έτσι ώστε όλες αυτές οι παραδόσεις να επιβιώσουν στο χρόνο.

Μια τέτοια μούμια είναι ένα ιατρικό θαύμα

Εκτός από την καρδιά, τα εσωτερικά όργανα αφαιρέθηκαν μέσω τομής, ενώ ο εγκέφαλος αφαιρέθηκε από τη μύτη και αντικαταστάθηκε με ρητίνη. Αυτό είναι η απόδειξη ότι οι Αιγύπτιοι είχαν μια εξαιρετική γνώση του ανθρώπινου σώματος για την εποχή τους, που τους επέτρεπε να πραγματοποιούν τόσο λεπτές και εξειδικευμένες διαδικασίες.

Χάρη στην αποφασιστική συμβολή της τεχνολογίας, η οποία διαδραματίζει επίσης αυξανόμενο ρόλο στην αρχαιολογία, οι αξονικές τομογραφίες έδειξαν ότι το αγόρι ήταν 128 εκ. ύψος, μεταξύ 14 και 15 ετών, είχε καλά δόντια και ότι δεν υπήρχε καμία επαληθεύσιμη αιτία θανάτου. .

Τα φυλαχτά αντιπροσωπεύουν ένα ευρύ φάσμα πεποιθήσεων και ιδεών για τη μετά θάνατον ζωή που προέρχονται από τον αιγυπτιακό πολιτισμό.

Για παράδειγμα, τοποθετήθηκε μια χρυσή γλώσσα στο στόμα για να μπορεί το αγόρι να μιλάει στη μετά θάνατον ζωή, ενώ ένα τετράγωνο φυλαχτό πιστεύεται ότι εξισορροπεί την πορεία του παιδιού μετά το θάνατο.

Ο ερευνητής Δρ Sahar Samem είπε: “Εδώ δείχνουμε ότι το σώμα αυτής της μούμιας ήταν εκτενώς διακοσμημένο με 49 όμορφα στυλιζαρισμένα φυλαχτά σε μια μοναδική διάταξη τριών στηλών μεταξύ των πτυχών του περιτυλίγματος και μέσα στην κοιλότητα του σώματος της μούμιας.”

Πολλά φυλαχτά είναι φτιαγμένα από χρυσό, άλλα από ημιπολύτιμους λίθους, τερακότα ή πήλινα σκεύη. Στόχος τους ήταν να προστατεύσουν το σώμα και να του δώσουν ζωντάνια στη μετά θάνατον ζωή.

Δυστυχώς, η σημασία του χρυσού σκαραβαίου στη θέση της καρδιάς ή των δύο φυλακτών δίπλα στο πέος του αγοριού δεν είναι ακόμη γνωστή.

Γράφοντας στο περιοδικό Frontiers in Medicine, οι ερευνητές προσθέτουν: «Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης υποδηλώνουν ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι εκτιμούσαν τα παιδιά τους και τους παρείχαν τελετουργική φροντίδα. »

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι πίστευαν ότι η ψυχή λαχταρά μια μεταθανάτια ζωή παρόμοια με αυτή αυτού του κόσμου.

Ωστόσο, η είσοδος σε αυτή τη μετά θάνατον ζωή δεν ήταν εγγυημένη. Χρειάστηκε πρώτα ένα επικίνδυνο ταξίδι στον κάτω κόσμο και μετά μια τελική κρίση, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Daily Mail.

Έτσι, οι συγγενείς και οι ταριχευτές έκαναν τα πάντα ώστε ο αγαπημένος μας να φτάσει χαρούμενος στον προορισμό του. Και του έδωσαν όλα όσα πίστευαν ότι θα ήταν χρήσιμα για αυτό το τελευταίο ταξίδι.

Να διαβασω :