Το συμπέρασμα ανήκει σε ειδικούς από σημαντικούς οργανισμούς όπως ο Ian Lesser, αντιπρόεδρος και επικεφαλής του γραφείου του US German Marshall Fund (GMF) στις Βρυξέλλες, ο Mark Pierini, ανώτερος συνεργάτης στο Carnegie Europe και ο Kemal Kirișci, πολιτικός αναλυτής στο Brookings Institution. από την Ουάσιγκτον, σημειώνει το ελληνικό δημοσίευμα Το Βήμα.

«Υπάρχει μια τάση να υποθέσουμε ότι αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία με τη Ρωσία είναι αποσυνδεδεμένο από αυτό που συμβαίνει στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο, αν και υπάρχουν πολλά συνδετικά στοιχεία, τα οποία εκτείνονται από την Αφρική και τη Μέση Ανατολή έως την Ανατολική Μεσόγειο. Το πρόβλημα μπορεί να φανεί από πολλές οπτικές γωνίες: Από την πλευρά της Ελλάδας, το θέμα σχετίζεται με την πολιτική της Τουρκίας, τις σχέσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία και τη Δύση και τον αντίκτυπο στη σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο Πέλαγος», τονίζει ο Ίαν. Μικρότερος.

“Η Τουρκία βοηθά την Ουκρανία στρατιωτικά, αλλά έχει αμφίθυμη σχέση με τη Ρωσία. Έχει ισχυρή οικονομική σχέση με τη Μόσχα και θέλει να εμφανίζεται ως μεσολαβητής μεταξύ Ρωσίας και Δύσης. Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία είναι εκτεθειμένη στον κίνδυνο ότι κάτι δεν πάει καλά με τη Ρωσία στην ανατολική Μεσόγειο και, πιθανότατα, στη Συρία», εξηγεί ο Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας.

Ο Lesser βλέπει επίσης μια σύνδεση μεταξύ του ουκρανικού πολέμου και των αμυντικών ζητημάτων. «Υπάρχει η διάσταση της διάδοσης των drones. Ο πόλεμος στην Ουκρανία απέδειξε τη χρησιμότητα αυτών των συστημάτων και έδωσε ώθηση στην τουρκική αμυντική βιομηχανία, η οποία τροφοδοτεί την Ουκρανία».

Για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις: «Δεν νομίζω ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία επιδείνωσε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, είχαν ήδη επιδεινωθεί πολύ πριν. Όμως η ενεργειακή διάσταση έχει επηρεαστεί από τον πόλεμο, εστιάζοντας σε ενεργειακά έργα στην ανατολική Μεσόγειο, τα οποία θα μπορούσαν να ωφελήσουν τις χώρες της περιοχής, Τουρκία, Ελλάδα, Κύπρο, Λίβανο, Ισραήλ, Αίγυπτο. Το ερώτημα είναι αν αυτό θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη συνεργασία στην περιοχή ή σε μεγαλύτερη ένταση. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που οι Ηνωμένες Πολιτείες γίνονται για άλλη μια φορά πιο ενεργές στην περιοχή διπλωματικά και ιδιαίτερα στον ενεργειακό τομέα», είπε ο Lesser.

Μαρκ Πιερίνι: «Μια επιτυχία για τη Μόσχα»

Σύμφωνα με τον Μαρκ Πιερίνι του Carnegie Europe, ο οποίος ήταν Πρέσβης της ΕΕ στην Τουρκία, «η θέση της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, τόσο όσον αφορά τα θαλάσσια σύνορα όσο και τα δικαιώματα εξερεύνησης, παραμένει αμετάβλητη.

Ως έχει, αυτή η πολιτική είναι χρήσιμη για τη Ρωσία στο βαθμό που δημιουργεί εντάσεις μεταξύ δύο χωρών του ΝΑΤΟ, της Ελλάδας και της Τουρκίας. Ένας άλλος στρατηγικός παράγοντας είναι ότι με την πώληση από τη Ρωσία το 2019 των πυραυλικών συστημάτων S-400 στην Τουρκία και τον αποκλεισμό της Τουρκίας από τις Ηνωμένες Πολιτείες το 2020 από το πρόγραμμα μαχητικών αεροσκαφών F35 stealth, η Ρωσία κατάφερε ουσιαστικά να παγώσει την ανάπτυξη σύγχρονες δυνάμεις του ΝΑΤΟ στα νότια σύνορά του με την Ατλαντική Συμμαχία. Εκ των υστέρων, στο πλαίσιο της εισβολής στην Ουκρανία, αυτό είναι ένα τεράστιο στρατηγικό πλεονέκτημα».

Kemal Kirişci: «Ο Ερντογάν θέλει η Τουρκία να γίνει ενεργειακό κέντρο»

Κατά τη γνώμη του Kemal Kirisci του Brookings, «πράγματι, υπάρχει μια σύνδεση μεταξύ του ουκρανικού πολέμου και της ανατολικής Μεσογείου. Η ΕΕ θέλει να εξαλείψει την εξάρτηση από τη ρωσική ενέργεια σε οποιαδήποτε μορφή, πετρέλαιο ή φυσικό αέριο. Αυτό έχει αναπόφευκτα αυξήσει την ενεργειακή σημασία της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και της Κεντρικής Ασίας».

Για την εξωτερική πολιτική του Ερντογάν, ο πολιτικός αναλυτής επισημαίνει ότι «ο Τούρκος πρόεδρος προσπαθεί να οικοδομήσει δεσμούς με τους γείτονές του στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και στη Μέση Ανατολή, με τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Ισραήλ και τώρα κοιτάζει δώστε τα χέρια με τον Άσαντ στη Συρία καθώς και με τον Ελ Σίσι στην Αίγυπτο, γιατί χρειάζεται τα χρήματά τους και το εμπόριο μαζί τους και κυρίως την ενέργεια.

Ο Ερντογάν προσπαθεί να βρει έναν τρόπο ώστε η Τουρκία να γίνει ενεργειακός κόμβος ή να επωφεληθεί από τους ενεργειακούς πόρους της Ανατολικής Μεσογείου. Όμως το δίλημμα εκεί εκπροσωπείται από την Κύπρο και την Ελλάδα».

Πηγή: RADIOR