Σε μια μεσογειακή χώρα του Ευρώπηπριν από τις εκλογές, γίνεται ένα πραξικόπημακαι ο στρατός αναλαμβάνει. Απαγορεύονται σύγχρονη τέχνη, λαϊκή μουσική, μυθιστοριογράφοι της avant-garde, σύγχρονα μαθηματικά, κλασικοί και σύγχρονοι φιλόσοφοι και χρήση συμβόλων “ΣΟΛ” (Ελληνικά: ζήτα) που σημαίνει: “Ζει“. Κάπως έτσι τελειώνει η αλγερινογαλλική ταινία Ζ από 1969σκηνοθετημένο από Κώστα Γαβράςμε ένα σενάριο του Γαβράς και Χόρχε Σέμπερ, βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του 1966 σε αυτόν Βασίλης Βασιλικός. Η ταινία είναι μια αφήγηση των γεγονότων γύρω από τη δολοφονία του Έλληνα πολιτικού Γρηγόρης Λαμπράκης στο 1963.

Η ιστορία ξεκινά με τις στιγμές του κυβερνητική προπαγάνδα βαρετό και ένα slide show για την αγροτική πολιτική. Τότε ο αρχηγός της χωροφυλακής κάνει έναν παθιασμένο λόγο, τον οποίο περιγράφει το κυβερνητικό πρόγραμμα για την καταπολέμηση της αριστερής αντιπολίτευσης. Παράλληλα ετοιμάζεται συγκέντρωση της αντιπολίτευσης στην οποία ένας ειρηνιστής βουλευτής είναι να εκφωνήσει μια ομιλία που ζητά πυρηνικό αφοπλισμό. Υπήρξαν προσπάθειες από την κυβέρνηση να αποτρέψω δίνοντας τον λόγο. Στο δρόμο για το μέρος, ο βουλευτής χτυπιέται από έναν από τους διαδηλωτές που υποστηρίζονται από την κυβέρνηση, αλλά κρατά την ομιλία του. Μετά την εκφώνηση της ομιλίας, καθώς ο βουλευτής διασχίζει τον δρόμο, ένα αυτοκίνητο περνάει γρήγορα δίπλα του, και ένας άντρας τον χτυπά με ένα ραβδί. Η πληγή αποδείχθηκε μοιραία και αναπληρωτής πεθαίνει στο νοσοκομείο.

Η έρευνα ανατίθεται στον α δικαστήςγιος ενός συνταγματάρχη χωροφύλακα, ο οποίος δεν συμφωνεί οι πολιτικές ιδέες του σκοτωμένου βουλευτή. Ωστόσο, ο εισαγγελέας, παρά τα εμπόδια που θέτει η αστυνομία στην έρευνα, με τη βοήθεια φωτορεπόρτερ, ανακαλύπτει την αλήθεια και Τους χρεώνει όχι μόνο αυτά δύο εγκληματίεςαλλά και στις τέσσερις αξιωματικοί υψηλόβαθμη στρατιωτική αστυνομία. Όλοι λαμβάνουν μια ελαφριά ποινή και αποκαθίστανται μετά το πραξικόπημα.

Η διανομή περιλαμβάνει την Jean-Louis Trintignant – ο ανακριτής (πραγματικός χαρακτήρας – Χρήστος Σαρτζετάκης) Ο Ιβ Μοντάν (πραγματικό προσωπικό Γρηγόρης Λαμπράκης) Ειρήνη Πόπες (πραγματικό προσωπικό Ελένη, η σύζυγος του βουλευτή). Πιερ Ντουξ γενικά (πραγματικός χαρακτήρας Κωνσταντίνος Μήτσου) Jacques Perrin – φωτορεπόρτερ Γιώργος Μπέρτσος αυτήν

Το soundtrack του ανήκει Μίκης Θεοδωράκης, ο οποίος βρισκόταν υπό κράτηση στην Ελλάδα την ώρα των γυρισμάτων. Περιλαμβάνει τραγούδια, τα οποία αργότερα έγιναν επιτυχίες: Αντώνιος η τριλογία του Μαουτχάουζεν. Ο χαμογελαστός νεαρός, Ο ψίθυρος της καρδιάς, Rock Cafe, Batucada, Ποιος δεν μιλάει για το Πάσχα, Σε αυτή την πόλη. “Ο χαμογελαστός νεαρός”(Το γελαστό παιδί) a fost una dintre poreclele him Λαμπράκης.

Η ταινία είχε ένα Κτύπημα ειδικά σε κοινό και κριτικούς. Το ξεπέρασε 20 συμπεριλαμβανομένου του βραβείου της κριτικής επιτροπής και του βραβείου ανδρικής ερμηνείας (Jean-Louis Trintignantστο Φεστιβάλ Καννών (1969), Βραβείο Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας (1970)Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας (1970) Βραβείο BAFTA Καλύτερης Ταινίας – Μίκης Θεοδωράκης (1970) και τα λοιπά.

Λίγες γραμμές για τους πραγματικούς χαρακτήρες

Γρηγόρης Λαμπράκης (3 Απριλίου 1912 – 27 Μαΐου 1963) ήταν Έλληνας Δημοκρατικός πολιτικόςγιατρός, κορυφαίος αθλητής και δάσκαλος από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατείχε το ελληνικό ρεκόρ του άλματος εις μήκος για είκοσι τρία χρόνια (1936 – 1959). Κέρδισε αρκετά χρυσά μετάλλια στους Βαλκανικούς Αγώνες. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (1941-1944), Λαμπράκης συμμετείχε ενεργά στην ελληνική αντίσταση. Στο 1943Με βάση Ένωση Αθλητών Ελλάδος (Ένωση Ελλήνων Αθλητών, Ένωση των Ελλήνων Αθηνών) και χρησιμοποιήθηκαν έσοδα από αγώνες για τη χρηματοδότηση επισιτιστικής βοήθειας για τον πληθυσμό που λιμοκτονεί. Μετά τον πόλεμο, Λαμπράκης συνέχισε να βοηθά τους φτωχούς λειτουργώντας μια μικρή ιδιωτική κλινική για ασθενείς που δεν μπορούσαν να αντέξουν οικονομικά την ιατρική περίθαλψη.

Δεν ήταν κομμουνιστής, αλλά ο πολιτικός και ιδεολογικός προσανατολισμός του Λαμπράκη ήταν αριστερός. Συμμετείχε ενεργά στο ειρηνευτικό κίνημα της εποχής του. Λαμπράκης έδρασε πολιτικά για Ενωμένη Δημοκρατική Αριστερά. Εξελέγη βουλευτής στις ελληνικές βουλευτικές εκλογές του 1961 ως βουλευτής Πειραιά. Η δολοφονία του σε 1963προκάλεσε μαζικές διαμαρτυρίες, οδήγησε σε μια παρατεταμένη πολιτική κρίση που τερματίστηκε από τη στρατιωτική δικτατορία των αποικιών.

Χρήστος Σαρτζετάκης (6 Απριλίου 1929 – 3 Φεβρουαρίου 2022) – Έλληνας νομικός, δικαστής του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, ο οποίος διετέλεσε Πρόεδρος της Ελλάδας μεταξύ 1985 και 1990. Ο πατέρας του ήταν αξιωματικός χωροφυλακής στη Θεσσαλονίκη. Σαρτζετάκης απέκτησε πτυχίο νομικής από το Πανεπιστήμιο Αριστοτέλης Θεσσαλονίκης και έγινε μέσα 1955 δικαιοσύνη της ειρήνης Κλεισούρα, Καστοριά. Στο 1963ήταν δικαστής στο Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης. Σαρτζετάκης ορίστηκε για τη διερεύνηση της υπόθεσης Λαμπράκης. Τον Μάρτιο 1964έστειλε επιστολή στον υπουργό Δικαιοσύνης Πολυχρόνης Πολυχρονίδης στο οποίο εμπλέκοντας την αστυνομία και το κράτος ως ον υπεύθυνος για φόνο. Διέταξε την προσωρινή κράτηση τεσσάρων ανώτερων αξιωματικών.

Στα απομνημονεύματά του, που δημοσιεύτηκαν μετά την αποχώρησή του από την προεδρία, επεσήμανε ότι Ο θάνατος του Λαμπράκη ήταν μια ξεκάθαρη πολιτική δολοφονία με τη συμμετοχή των αρχών. Σαρτζετάκης εκδιώχθηκε από το δικαστήριο με 29 δικαστές με τον συνταγματικό νόμο της 28ης Μαΐου 1968, κατηγορούμενος για «κατά την άσκηση των καθηκόντων του, ενήργησε με τρόπο που εισάγει διακρίσεις, παρακινούμενος από τις πολιτικές του πεποιθήσεις υπέρ ενός πολιτικού κόμματος, με τρόπο που υπονόμευε την εμπιστοσύνη του κοινού στην αμεροληψία του.“.

Ήταν φρουρά δύο φορές από το Αποικιακό Συμβούλιο (πρώτη την παραμονή των Χριστουγέννων του 1970) και βασανίστηκε από την ελληνική στρατιωτική αστυνομία. Μετά από διεθνείς διαμαρτυρίες, αποφυλακίστηκε 1971.

Τον Σεπτέμβριο 1974, μετά την ανατροπή της δικτατορίας και την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα, Ο Σαρτζετάκης αποκαταστάθηκε. Ως μέλος του εφετείοστο 1976 απέρριψε το αίτημα της Γερμανίας να εκδώσει τον τρομοκράτη Ρολφ Πολέ, υποστηρίζοντας ότι τα εγκλήματά του ήταν πολιτικά και ότι το ελληνικό Σύνταγμα απαγορεύει την έκδοση σε τέτοιες περιπτώσεις. Έχει προταθεί Πρόεδρος Εφετείου στο δεκαεννιά ογδόντα ένα και έγινε μέλος του Ανωτάτου Πολιτικού και Ποινικού Δικαστηρίου της Ελλάδας σε 1982.

Στο 1985, πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου τον ονομάτισε Σαρτζετάκηςένας δικαστής που δεν είχε ασχοληθεί με την πολιτική, στα δεξιά υποψήφιος για την προεδρία της Ελλάδας και εξελέγη με 180 φωνή (άλλοι 110 μοιράζονται δύο άλλοι υποψήφιοι). Στο 1986, Σαρτζετάκης αντιτίθεται σθεναρά στον νόμο που νομιμοποιεί τις αμβλώσεις. Μεταξύ 1989 και 1990, χρειάστηκε να αντιμετωπίσει μια (πρωτοφανή) τριπλή εκλογή λόγω αδυναμίας των κομμάτων να σχηματίσουν κυβέρνηση. Στο 1990, αρνηθεί να συγχωρέσει έναν νεαρό ομοφυλόφιλο, Χρήστος Ρούσσοςνεαρός ομοφυλόφιλος καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη 1976 για τη δολοφονία, που προκάλεσε διαμαρτυρίες (Σαρτζετάκης κατηγορήθηκε ως ομοφοβικός) και χαλάρωνε τη σχέση του με τον Πρωθυπουργό Παπανδρέου. Επικρίθηκε για συντηρητικές πεποιθήσειςγιατί χρησιμοποίησε τη συντηρητική νεοελληνική μορφή που ονομαζόταν καθαρεύουσαγιατί μέσα 1986εμφανίστηκε σε μια φωτογραφία με έναν πολύ μεγάλο σταυρό κατά τη διάρκεια μιας γιορτής στο Μονή Σουμελά και τα λοιπά. Σαρτζετάκης ήταν ο πρώτος πρόεδρος που τους παρέλαβε Ολοι Αντιναζιστές αντιστασιακοί (συμπεριλαμβανομένου του ΕΛΑΣ) στο Προεδρικό Μέγαρο για τον εορτασμό της 24ης Ιουλίου.

Κωνσταντίνος Μήτσου (1909 – 1985) – Αντιστράτηγος της Ελληνικής Χωροφυλακής. Είναι γεννημένη σε 1909 στο χωριό χαλκιόπουλο της Αιτωλίας. Ο πατέρας του Βασίλειο Μήτσουήταν ένας πλούσιος γαιοκτήμονας. Κωνσταντίνος Μήτσου υπηρέτησε αρχικά στον ελληνικό στρατό ως λοχίας πεζικού. Στο 1932, εντάχθηκε στην Ελληνική Χωροφυλακή. Μεταξύ 1946 – 1949ήταν μέρος του Διεύθυνση Ασφαλείας VIP της Χωροφυλακής και ήταν επικεφαλής της ασφάλειας του Βασιλιά. από 1950 Οσο 1953 ήταν διοικητής της χωροφυλακής για την περιοχή Μαγνησίακαι του 1953 Οσο 1955 Περιφερειακός Διοικητής Χωροφυλακής Σερρών. Τον Ιούλιο 1961, ορίστηκε Γενικός Επιθεωρητής Χωροφυλακής Βορείου Ελλάδος, υπεύθυνος για όλες τις δυνάμεις της Χωροφυλακής στα βόρεια της χώρας. Στενός φίλος του Πρωθυπουργού Κωνσταντίνος Καραμανλής. Σε όλη του την καριέρα είχε εμπλακεί σε πολυάριθμες πράξεις πολιτικής καταστολής, βασανιστηρίων, δολοφονιών. Η εμπλοκή του στη χρηματοδότηση και διαχείριση διαφόρων βίαιων φασιστικών οργανώσεων στη Βόρεια Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη, ανακαλύφθηκε από τον εισαγγελέα. Χρήστος Σαρτζετάκηςκαι Mitsu έκλεισε, οδηγώντας στην πτώση της κυβέρνησης Καραμανλής. Πέθανε σε 1985 στη Θεσσαλονίκη.

Απολαμβάνω.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ. Διαβάζω μια ιστορία (πηγή Ειδήσεις από πηγές) και θαυμάστε: οι βουλευτές του Κισινάου, της προοδευτικής Maia Sandu („υπηρεσία στο Prut“- για να παραφράσω έναν μεγάλο Ρουμάνο φιλόσοφο στη ζωή), θα είχε ψηφίσει νόμο που απαγορεύει την έκθεση σε δημόσιο χώρο του γράμματος Z. Αν αυτό είναι αλήθεια, τότε στους κινηματογράφους (που είναι δημόσιος χώρος) απαγορεύονται ταινίες όπως το “Z” ; “Zorro”; “Revelation Z” κ.λπ. Αν απαγόρευσαν και τη γραφή του γράμματος z τότε προκύπτει ένα μεγάλο πρόβλημα: το Facebook είναι ένας δημόσιος χώρος και αντί για zevzec (για να τα χαρακτηρίσουμε) είναι απαραίτητο να χρησιμοποιηθούν συνώνυμα (προτείνεται από λεξικά) – ηλίθιο, κακόβουλο, φιμωμένο, ηλίθιο, τρελό, επιπόλαιο, μπερδεμένο, που παραβιάζει τους κανόνες της κοινότητας. Είναι ακόμα δύσκολο να γράψεις στο Facebook σήμερα σήμερα!

Πηγή: Astarastoae.wordpress.com