Ο πατέρας του λοχία της αστυνομίας ήταν επίσης Lipovics, με αυτό το όνομα ήταν επίσης εγγεγραμμένος ο ποδοσφαιριστής που γεννήθηκε στο Kőszeg. Ως ποδοσφαιριστής αρχικά δεν έπαιζε αμυντικός, αλλά ως επιθετικός πήρε μεταγραφή από το Szombathely στην AC Nagyváradi σε ηλικία 20 ετών και στη NB I κόντρα στη Szolnok, έπαιξε ως δεξί χαφ. Σκόραρε το πρώτο του γκολ πρωταθλήματος για την Γκάμα (2:1), και όταν η NAC κέρδισε τη Φερεντσβάρος με 5:1 στις 21 Μαΐου 1944, σημείωσε το πέμπτο γκολ. Στον τελευταίο γύρο του πρωταθλήματος 1943-1944 σημείωσε πέντε (!) γκολ για την BSZKRT (9:2) ως δεξιός εξτρέμ (πρωταθλητής η NAC). Λόγω προσέγγισης του μετώπου, στην τελευταία συνάντηση των Βαράντιανς (17 Σεπτεμβρίου 1944) βρέθηκε στον άξονα της άμυνας, η ομάδα του δεν δέχθηκε γκολ από την Ντέμπρετσεν (2-0).

Τέσσερα χρόνια αργότερα ο Τίμπορ Γκάλοβιτς τον κάλεσε από τον Βάσας στην εθνική ομάδα, ο οποίος στις 24 Οκτωβρίου 1948 ήταν δεξιός μπακ στον αγώνα του Βαλκανικού Κυπέλλου με τη Ρουμανία στο Βουκουρέστι (5:1). Στο ντεμπούτο του Gusztáv Sebes ως αρχηγός (10 Απριλίου 1949, Πράγα: Τσεχοσλοβακία-Ουγγαρία 5-2), δεν έπαιξε, αλλά ο Sebes το περίμενε αυτό. Ωστόσο, τον Μάρτιο του 1949, συνελήφθη (μαζί με τους Zoltán Czibor, József Mészáros, Károly Kéri, Béla Egresi, Géza Henni και Gyula Grosics) για απόπειρα αποστασίας. Αποφυλακίστηκε στις 17 Μαΐου, αλλά έπρεπε να υπογράψει δήλωση με τους άλλους ότι «Ο εγκλεισμός τους θεωρείται δικαιολογημένος καθώς είναι αναξιόπιστα πρόσωπα και άρα ανάξια ελευθερίας».

Ο Sebes πήγε στον υπουργό Εσωτερικών János Kádár και του είπε ότι χρειαζόταν τον Lóránt: «Αν μπορούσα να υλοποιήσω την ιδέα μου, θα είχε μεγαλύτερη εκπαιδευτική επίδραση στους παίκτες μας από αυτό που μπορούν να πετύχουν στο στρατόπεδο». Πριν από τον αγώνα Αυστροουγγαρίας στις 16 Οκτωβρίου, ο Kádár ρώτησε: «Δεν φοβάσαι να αφεθείς στη Βιέννη πριν το παιχνίδι;» Ο Lóránt ευχαρίστησε τον Sebes όχι μόνο με το παιχνίδι του (νικήσαμε 4:3), αλλά και με τα λόγια του. Υπήρχαν εντάσεις μεταξύ αυτού και των άλλων στον Βάσας και επιπλέον, η εθνική άμυνα αποτελούσε την πλειοψηφία της εθνικής ομάδας, οπότε δεν ήταν δύσκολο για τον Φέρεντς Πούσκας να πείσει τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας Μιχάλι Φάρκας να υπογράψει τον Λόραντ ντε Κίσπεστ.

Σύμφωνα με τον Jenő Buzánszky, έγινε απαραίτητος για την εθνική ομάδα μετά από δύο αγώνες στη Μόσχα το 1952: “Βλέποντας το σκληρό ρωσικό παιχνίδι, ο Gusztáv Sebes επέλεξε τελικά τον Gyula Lóránt.” Στον τελικό του Ολυμπιακού έπαιξε καλά με τους Γιουγκοσλάβους (2:0). Σύμφωνα με τον μύθο, όταν το σκορ ήταν 0:0 στην ανάπαυλα, όχι μόνο ο Πούσκας, ο οποίος πυροβόλησε το 11 στα χέρια του Βλαντιμίρ Μπεάρα, αλλά και ο Λόρι μίλησε στον Mátyas Rákosi στο τηλέφωνο και υποσχέθηκε νίκη, σε αντάλλαγμα ρωτώντας τον επίφοβο πάρτι. γραμματέας να φέρει στο σπίτι ένα σπορ αυτοκίνητο…

Andras Kő Η δόξα μας σώθηκε από τα σκουπίδια στο βιβλίο του αναφέρεται ότι δεν προβλήθηκαν αντιρρήσεις κατά του ταξιδιού 323 αθλητών ή αθλητικών ηγετών στο Ελσίνκι από την άποψη της κρατικής προστασίας, το ÁVH θεώρησε το ταξίδι 4 ατόμων ως ανησυχητικό και 16 άτομα “ήσυχη παρατήρηση” προτείνεται. Μεταξύ άλλων, ο Lóránt ανήκε σε αυτόν τον κύκλο μαζί με τους Dezső Gyarmati, Ilona Elek και Géza Henni. Μετά τον εγκλεισμό του «Συχνά μιλάει εμπιστευτικά για την πιθανότητα αποστάσεως». Ο Barcs έγραψε επίσης για τη νοοτροπία του: “Δεν χρειαζόταν να τον χαϊδέψουν, να τον βάλουν στο κρεβάτι, να τον προειδοποιήσουν να μην πίνει (και δεν περιφρονούσε το ποτό), να τον μαλώσουν στην προπόνηση. Αντίθετα. Κατάλαβε τον εαυτό του, συνειδητοποίησε τον εαυτό του. προπονήθηκε και πριν τους αγώνες αφιέρωνε κάθε λεπτό στην προετοιμασία, υποτάχθηκε σε αυτήν».

Στον πάγκο της Μπ. Χόνβεντ – δυσαρεστημένος

Αν ο αντίπαλος σέντερ φορ ήταν καλά, ο Πούσκας συνήθως έλεγε:“Ουάου! Πόσο καιρό θα αναβοσβήνει το κέντρο;” Και ο Λόρι πλησίασε. Αυτό σκέφτηκε ο Buzánszky: Μπορούσε να δεχτεί μόνο τη νίκη. (…) Καθώς έφευγε, έτρεξε γύρω από τον παίκτη νούμερο εννέα του αντιπάλου μέχρι που πάτησε το πόδι του για να δει ποιος ήταν το αφεντικό. Δεν έπαιξε όμως καθόλου σκληρά».

Η Károly Sándor ήταν τρελή. Στις Üllői út, στις 8 Ιανουαρίου 1955, το Bp. Honvéd–Bp. Πρωταθλητής Vörös Lobogó, τον οποίο κέρδισε η ήδη πρωταθλήτρια Kispesti με 9:7. Σύμφωνα με τον György Szepesi: “Ο Lóránt και ο Károly Sándor έδωσαν μια σκληρή μάχη. Ο Lóri έβαλε τον Csikar στη μπάλα πολλές φορές, μέχρι που ο δεξιός εξτρέμ έκανε επίτηδες ένα μακρινό τρέξιμο, ο Lórán θα έστελνε την μπάλα πίσω, ο Csikar απλώς περίμενε αυτό και έφυγε. ο κεντρικός αμυντικός, ο οποίος έπεσε στη λάσπη πλευρά της πόλης του γηπέδου. Ο κόσμος ξέσπασε. Περιττό να πούμε ότι ο Lóri ήθελε να πληρώσει, αλλά ο προπονητής Jenő Kalmár τον αντικατέστησε και ο Márton Bukovi έκανε το ίδιο στην άλλη πλευρά με τον Csikar.”

Μετά τη βόρεια περιοδεία του 1955, ο Lóri έφυγε από την εθνική ομάδα, ο Sebes ήθελε να τον αναζωογονήσει – είναι άλλο θέμα ότι ο Bukovi, που τον ακολούθησε, είχε τον János Börzsey, ο οποίος ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερος από τον 32χρονο Lóránt. , όπως το μεσαίο μισό…

Η επανάσταση του 1956 δεν τον ώθησε προς τα δυτικά (δεν συμμετείχε στην περιοδεία της Honvéd στη Νότια Αμερική), το 1962 έγινε προπονητής της Kispest, αλλά δυσκολεύτηκε να τα πάει καλά με τον Lajos Tichy, που ήταν ήδη ηγέτης εκείνη την εποχή, και απέτυχε στο παγκάκι. Τον Δεκέμβριο του 1963, αφήνοντας την οικογένειά του στο σπίτι, ταξίδεψε στην ΟΔΓ και αποφοίτησε από το κολέγιο της Κολωνίας. Επαγγελματικά έδειξε ανίκητος, ήταν αυστηρός με τα συμφέροντα της ομάδας, προετοίμαζε άριστα τους παίκτες του σε επίπεδο φυσικής κατάστασης, αλλά δεν άντεχε να ανακατεύονται στη δουλειά του. Ο Lóránt, ο οποίος έχει ειρηνικό χαρακτήρα στην πολιτική ζωή, θεωρήθηκε ασυμβίβαστος από τη διοίκηση του συλλόγου και η σύγκρουση έληξε περισσότερες από μία φορές με τη λύση του συμβολαίου. Γεγονός: Κατά τη διάρκεια της 15χρονης αγωνιστικής του καριέρας (1942-1957), έπαιξε σε δέκα ομάδες και άλλαξε σύλλογο 13 φορές ως προπονητής.

Διαπραγματεύεται εξαιρετικά ευνοϊκά συμβόλαια για τον εαυτό του, δεν του λείπει η αυτοπεποίθηση, ξεκινά με την Άιντραχτ στη Φρανκφούρτη: «Νομίζω ότι είμαι το πιο κατάλληλο άτομο εδώ». Εκεί και στην Μπάγερν Μονάχου τον προπονούσε ο Pál Csernai, ο οποίος είπε για αυτόν: «Ο Γκραμπόφσκι, για παράδειγμα, θα είχε πάρει φωτιά για αυτό». Είναι αλήθεια ότι αντιμετώπισε τον μελλοντικό παγκόσμιο πρωταθλητή Wolfgang Overath στην Κολωνία, μισούσε επίσης την απήχηση στα αστέρια στη Μπάγερν, αποκαλώντας τον Paul Breitner ξύλινο κεφάλι και ο παγκόσμιος πρωταθλητής γέλασε μαζί του. Θεώρησε τον Sepp Maier γενναίο να σταθεί στο τέρμα με τα άσχημα, λεπτά πόδια του με κοντό παντελόνι… Ο Csernai πρόσθεσε ότι δεν είχε ακούσει ποτέ κανέναν να τραγουδά μια ουγγρική νότα όπως ο Lórit. Ο Βίλχελμ Νόιντεκερ, ο πρόεδρος του Μονάχου, τον ξεφορτώθηκε με το σκεπτικό ότι οι δηλώσεις του είχαν πλήξει τη φήμη του συλλόγου.

Στις 31 Μαΐου 1981, στη σκηνή των προηγούμενων επιτυχιών του, στη Θεσσαλονίκη, στο 76ο λεπτό του πρωταθλήματος ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός, ο Lóránt έπεσε στην αγκαλιά ενός αναπληρωματικού και δεν συνήλθε ποτέ. Πέθανε από ανακοπή καρδιάς, ο προπονητής του αντιπάλου, Πολωνός Kazimierz Górski, είπε για αυτόν μετά την τραγωδία «Ο Lóránt πέθανε σαν στρατιώτης, στο πεδίο της μάχης».Η Népsport έμαθε για τον θάνατό του μέσω του József Salamon, ο οποίος έπαιζε ποδόσφαιρο στον ΠΑΟΚ.

Ο Lóránt, όπως και ο Ferenc Puskás, θα επέστρεφε στο σπίτι για τον γκαλά αγώνα των αποφοίτων στις 6 Ιουνίου, αλλά η τραγωδία τον εμπόδισε να πατήσει στο ουγγρικό έδαφος για πρώτη φορά μετά τη μετακόμισή του στο εξωτερικό. Ο αδερφός του πρώην σέντερ μπακ, Ίμρε, είπε τα εξής:«Ο Γκιούλα φοβήθηκε γιατί αυτομόλησε ως έφεδρος αξιωματικός και γι’ αυτό καταδικάστηκε σε τρία χρόνια, αλλά ο Σεμπές του υποσχέθηκε ότι δεν θα πληγωθεί, ότι θα μπορούσε να επιστρέψει στην Ελλάδα ασφαλής, αλλά οι δρόμοι της μοίρας είναι απρόβλεπτοι.

Από τις 13 Μαΐου 2011, οι στάχτες του αναπαύονται σε ουγγρικό έδαφος, στη γενέτειρά του, το Kőszeg.