Ο Dávid Gróf έχει γίνει σταθερός βασικός για τον Λεβαδειακό, ο Ούγγρος κίπερ είχε ευκαιρίες σε επτά συνεχόμενα πρωταθλήματα – και παρόλο που η ομάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση του βαθμολογικού πίνακα, μόνο δύο βαθμοί τη χωρίζουν από τον Jonikosz, ο οποίος βρίσκεται ήδη στον πίνακα.

Κόμης Ντέιβιντ

«Η κανονική περίοδος έχει τελειώσει εδώ και ένα μήνα, μετά νικήσαμε τον ΟΦΗ και έχουμε δύο ισοπαλίες και μία νίκη στα πλέι οφ της κάτω έδρας μέχρι στιγμής. Δήλωσε στην εφημερίδα μας ο τερματοφύλακας του Λεβαδειακού στο ελληνικό πρωτάθλημα, Νταβίντ Γκροφ. – Η αλλαγή προπονητή που έγινε πριν από δύο μήνες ήταν καλή για την εταιρεία, εκεί είχα και εγώ την ευκαιρία – έχουμε εμπιστοσύνη. Η μάχη είναι πολύ κοντά, τέσσερις ομάδες διαδέχονται η μία την άλλη εντός δύο βαθμών, μας περιμένουν μόνο τέσσερα πρωταθλήματα, την επόμενη φορά που θα παίξουμε με την υπόλοιπη ομάδα του Jonikos εντός έδρας, πρέπει να κερδίσουμε αυτό το παιχνίδι. Ο αγώνας θα γίνει το Σάββατο την επόμενη εβδομάδα, δεν θα γίνουν γύροι αυτή την εβδομάδα γιατί εδώ είναι Ορθόδοξο Πάσχα και είναι εξίσου σημαντικές διακοπές στην Ελλάδα με τα Χριστούγεννα εδώ. Είχαμε τρεις μέρες άδεια, δεν μας έχει ξανασυμβεί κάτι τέτοιο, αλλά τουλάχιστον μπορώ να περάσω περισσότερο χρόνο με την οικογένεια. Η γυναίκα μου και η εγγονή μου αγαπούν επίσης τη μικρή πόλη των 25.000 κατοίκων, τη Λεβαδειά, είναι καλό να μένεις εδώ, και δεν είναι τυχαίο που ο καιρός είναι υπέροχος αυτή την εποχή. Δεν έχω μετανιώσει ούτε στιγμή που ξεκινήσαμε την ελληνική περιπέτεια στα τέλη Ιανουαρίου και υπέγραψα εδώ από το Ντέμπρετσεν, όπου δεν είχα καμία ευκαιρία την τελευταία περίοδο. Στον Λεβαδειακό ξαναβρήκα την αίσθηση της αναμονής αγωνιστικών ημερών. Η ομάδα μας δέχτηκε και με τον Βινίσιους, τον πρώην αμυντικό της Βίντι, καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον πολύ καλά εντός και εκτός γηπέδου. Από τότε που ανέκαμψε η ομάδα μας είναι πολύ πιο σταθερή – είναι στην ίδια ηλικία με εμένα, 33, αντιπροσωπεύουμε τη ρουτίνα στην ομάδα και απολαμβάνουμε αυτόν τον ρόλο».

Και μιλώντας για ηλικία: ο Dávid Gróf θα γίνει τριάντα τεσσάρων τη Δευτέρα, 17 Απριλίου, οπότε του ζητήσαμε να συνοψίσει την καριέρα του.

“Οι καλύτερες αναμνήσεις συνδέονται προφανώς με τους τίτλους του πρωταθλήματος, κάποτε κέρδισα ένα χρυσό μετάλλιο με τη Honvéd και τη Ferencváros και με την Debrecen τερματίσαμε πρώτοι στο NB II. Μου αρέσει επίσης να αναπολώ τις συμμετοχές στην επιλεγμένη ομάδα. Και τις χειρότερες περιόδους ήταν όταν ήμουν στον πάγκο: με πονάει πολύ αν δεν με υπολογίζουν, δεν επαναπαύομαι μέχρι να σταθώ ξανά στη γραμμή του τέρματος Αντίθετα, έχω κακή διάθεση, που δυστυχώς φέρνω σπίτι, και επηρεάζει και την προσωπική μου ζωή, πραγματικά δεν αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου. Είναι μεγάλο επίτευγμα που σε τέτοια ηλικία μπορώ να ισχυριστώ ότι είμαι λεγεωνάριος και να παίξω σε ένα δυνατό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Το ελληνικό πρωτάθλημα έχει περισσότερες προκρίσεις από το NB I, αλλά υπάρχουν λιγότερα στοιχεία τακτικής και δεν υπάρχουν τόσες ανταλλαγές όσες υπάρχουν στο σπίτι, το πρωτάθλημα μοιάζει με το ισπανικό πρωτάθλημα, μόνο προφανώς σε χαμηλότερο επίπεδο. Όλα λοιπόν είναι στρογγυλά ή ακριβέστερα θα είναι εντελώς αν μείνουμε μέσα!