«Ο θάνατος του προπονητή János Kis, μιας από τις αληθινές μορφές του ποδοσφαίρου σάλας και του ουγγρικού ποδοσφαίρου μεγάλων γηπέδων, ένιωσε ενστικτωδώς τις ατομικές δυνάμεις των παικτών που μεγάλωσαν υπό τις εντολές του». – έτσι θυμήθηκε ο Ζολτ Λάτσκο, πρώην ποδοσφαιριστής και προπονητής στίβου της εθνικής ομάδας της Ουγγαρίας, τον φίλο του που πέθανε την Παρασκευή. “Ο János ήταν ένα απαράδεκτο φαινόμενο όταν εμφανίστηκε στις πίστες, κανείς δεν μπορούσε να ξεφύγει από την επιρροή του. Είχε ένα είδος επιρροής και θεώρησε απαραίτητο να καταγράψει τα οράματά του για τους επόμενους. Τα τελευταία του χρόνια πρόβαλε επίσης τη μεταμόρφωση της προπονητικής Εκπαίδευση Εκτός από όλα αυτά, έχει γράψει πολλά βιβλία. Έχει επίσης γράψει. Πρόσφατα ολοκληρώθηκε η τελευταία του δουλειά, η οποία δημοσιεύτηκε στα αγγλικά και τα ισπανικά, μεταξύ άλλων, για τα οποία ήταν τόσο περήφανος, αλλά δεν μπορούσε πλέον να απολαύσει τα φρούτα.”

«Συχνά μαζευόμασταν, μιλούσαμε και μια μικρή κοινότητα φίλων σχηματίστηκε γύρω του. Τότε ήταν ξεκάθαρο ότι ήταν αληθινός μέντορας σε όσους ήρθαν σε προσωπική επαφή μαζί του. Οπότε του οφείλω πολλά ως άνθρωπος και ως “ – είπε ο Laczkó, ο οποίος είπε ότι ο αποθανών του φίλος έκανε αμέτρητη δουλειά ως προπονητής, έτσι ώστε αυτό το επαγγελματικό περιεχόμενο να δώσει ώθηση στο ποδόσφαιρο των μεγάλων γηπέδων και να επηρεάσει την ατομική προπόνηση.

– Η δουλειά του Jani είχε μεγάλη απήχηση σε εμάς κάθε μέρα, μάθαμε πολλά από τα βίντεό του που δημοσιεύτηκαν – αυτό είπε ήδη ο Attila Polonkai, πρώην τριών μέλος της εθνικής ομάδας, ο οποίος σήμερα εργάζεται ως ατομικός προπονητής στην Ακαδημία Puskás , ο οποίος ήταν επίσης μέλος αυτής της ομάδας φίλων. – Για εκείνον ο έξω κόσμος εξαφανιζόταν όταν μιλούσε για ποδόσφαιρο και σάλας και το έκανε πάντα με πολύ πάθος. Είναι δύσκολο να αποδεχθούμε ότι δεν μπορεί πλέον να είναι μαζί μας – είπαν και οι δύο αθλητές.